17 Dinsdag

Als we wegrijden is het even over de twintig graden, dan ben ik vol energie en kan de hele wereld aan. We rijden naar Cervera, alweer een leuk stadje waar de reisgidsen amper melding van doen, maar waar wij zo graag doorheen lopen en ondervinden hoe mooi het is. We worden ook steeds aangekeken, alsof men hier niet vaak toeristen ziet. Het valt ons op dat de steden in deze streek allemaal zo schoon en netjes zijn. Eigenlijk lijken ze ook wel op elkaar. Smalle straten met hoge huizen in een gele zandkleurige steen. Overal piepkleine balkonnetjes met terra potten vol geraniums en andere fleurige planten. Zonwering in bruin of groen, die decoratief over de kleine balkons hangt. Meestal heeft zo’n stadje dan één of meerdere kerken en vaak ook een kasteel, of een ruïne. Wanneer ik later de foto’s zou zien in een willekeurige volgorde, zou ik niet zomaar kunnen zeggen in welke stad ze genomen zijn, wél in welke streek. Overal ook wordt gerenoveerd.

Cervera heeft in 1748 het recht op een universiteit gekregen. Een mooi gebouw, waarvan het ons niet duidelijk was of het nog als universiteit in gebruik is. De oude bibliotheek is een moderne bibliotheek geworden. Ik heb gelukkig mijn netbook in mijn rugtasje zitten en kan even internetten. Ik voel me toch verplicht om jullie op de hoogte te houden, zeker omdat jullie trouw blijken te lezen en te reageren. Persoonlijker mailtjes krijg ik natuurlijk ook binnen. Vandaag gelukkig weer wel, het was een paar maal niet gelukt.

Als we naar de auto teruglopen, zien we nog een prachtig stadhuis uit 1679, met fraaie consoles onder het balkon. Op iedere console is een kop gebeeldhouwd. We zagen eerder in het stadje al kaarten en foto’s van die koppen, maar wisten niet waar ze vandaan kwamen. Nu wel, al weten we niet wat ze voorstellen. Het waren eerder clowneske koppen dan de zo gebruikelijke heiligen of staatslieden.

Het is nog te vroeg om naar huis te gaan en we besluiten door te rijden naar Montblanc. Onderweg zien we steeds de droge velden, veel zand, stadjes in zandkleur, akkers waar het graan wordt binnengehaald. Alles is hier zanderig, geel en blijkbaar toch vruchtbaar genoeg om akkers te hebben. Soms ook velden met olijfbomen, prachtig om in rond te rijden, maar barbaars om in te leven. We weten er eigenlijk niets van, rijden luxe rond en hebben overal onze mening over. Mooi is het in ieder geval wél.

Montblanc is een middeleeuws stadje, dat in zijn geheel tot monument is verklaard. Meer dan tweederde van de stadsmuren met ruim dertig torens staat nog fier overeind. Binnen die vesting zijn weer mooie monumenten, verschillende kerken (helaas gesloten), een gouveneurshuis, opnieuw die smalle straten en leuke pleintjes. Opvallend dat er hier zo weinig toerisme is. Je moet er niet aan denken dat ook hier busladingen vol zouden worden uitgeladen. Niet verder vertellen dus maar. Het is nu wel weer erg warm geworden, over de dertig graden en mijn energie neemt daardoor flink af. We eten lekker in een gekoeld restaurantje, maar zoals gewoonlijk wordt alles snel achter elkaar opgediend en staan we te vlug naar onze zin weer in de warme straat. ’s Morgens zijn de steden veel gezelliger dan ’s middags. We begrijpen het goed hoor, die siësta, dat zouden we zelf ook moeten doen. We houden ons ook een beetje kalm en slenteren van het éne schaduwplekje naar het andere. We zitten een poosje in de wind in één van de toegangspoorten. Op geglazuurde tegels staat een verhaal over Jordi en de draak. Peter probeert het Spaans te vertalen en dát wat we niet begrijpen vult mijn fantasie wel aan. Er is een sprookje geboren, ik zal het later uitwerken. Néé, nou niet gaan opzoeken op internet, dan is het plagiaat, ik wil het ‘zelluf’ doen.

De auto heeft in de volle zon gestaan en lijkt wel een oven, maar als we eenmaal rijden zijn we alleen nog maar blij met het mooie weer al die dagen. Wanneer we weer bij ons dorpje aankomen, zien we een bord staan met informatie over de Heilige Jordi, hij schijnt nog een belangrijke functie te hebben hier. De beschermheilige van Catalonië. Ook in ons eigen dorp moet er iets van te vinden zijn. Goh, hebben we dat nou bij die paar huizen over het hoofd gezien? Project voor morgen, of misschien vanavond nog.