Vrijdag 13 februari

Vrijdag 13 februari

We worden er al handig in. Veerpont, tram naar het Muntplein. Daar willen we vandaag starten. De Munt is een overblijfsel vand de Regulierspoort, die vroeger van de stadsmuur deel uitmaakte. In het voormalige wachthuis werd vanaf 1672 munt geslagen en daardoor kreeg de toren zijn naam. We wandelen verder. Peters been is niet minder, maar ook niet erger. We weten al niet beter, het zijn meestel zijn knieën, maar nu dus die pees. Praten we niet meer over, we lopen niet te snel. We komen langs het Tuschinski theater, maar het is nog te vroeg voor een film. Dan komen we langs het Tassenmuseum Hendrikje. Ja, we gingen op cultuurreis, dus zijn tassen ook cultuur als ze in een museum staan. We beginnen boven bij de oudste tassen en gaandeweg worden ze steeds moderner en herkenbaarder. Prachtig vind ik de tassen van leersoorten die nu niet meer gebruikt mogen worden. Krokodil, kikker, slang, varaan of luipaard. Vaak met de kop er in verwerkt. Nou zit ik niet zo te wachten op zo'n dierenkop op mijn tas, maar zo prachtig als het materiaal verwerkt is, zo kunstzinnig en zo mooi afgewerkt. Gelukkig heb ik vandaag mijn rode tas bij me en die vind ik ook erg mooi, beetje art deco. Ik had hem best in het museum kunnen kopen, daar hadden ze ook wel dat soort tassen te koop.

We lopen verder door de Utrechtsestraat met een heerlijk zonnetje op ons bol. Het is één van de mooiste winkelstraten van Amsterdam. Er zijn leuke speciaalzaken. Een mooie kookwinkel, een winkel waar jonge ontwerpers hun spullen verkopen en ook 'Concerto', een muziekspeciaalzaak. Het zijn een paar panden naast elkaar die in elkaar overlopen. Overal cd's, dvd's, langspeelplaten, ik zag zelfs boeken en je kunt er ook nog koffie drinken. Ze hebben een afdeling koopjes en tweedehands en je kunt er ook overbodige cd's inleveren. Leuk om even te snuffelen en zowaar, ik had ook nog een wens en dat snuffelt nog gezelliger. Ik kom altijd achtergrondmuziek te kort als ik films aan het monteren ben. Ik ben nu met een Frankrijkfilm bezig en Italië ligt ook te wachten. Ik kon een leuk cd'tje vinden voor mijn Frankrijkfilm. Ik hoop tenminste dat ik er wat aan heb. Nou ja, anders was het toch een leuke opdracht.

Dan komen we bij het Amstelveld, dat kennen we ook nog niet. Volgens mijn reisgidsje het mooiste pleintje van Amsterdam en dat zou best eens waar kunnen zijn. Vervolgens komen we bij het fotomuseum Foam. We hebben al vaak gehoord, dat je als fotoliefhebber daar toch zeker geweest moet zijn en het was één van de hoofdredenen waarom we ditmaal voor Amsterdam hebben gekozen. De Japanse exposerende fotograaf kan ons niet zo erg boeien. Dat moet je natuurlijk treffen. We vinden ook de presentatie van de werken niet mooi. De amateurexpositie waar Peters werk kortgeleden hing, zag er veel mooier uit. Het gebouw is onaantrekkelijk, het personeel niet zo vriendelijk, kortom, het valt ons heel erg tegen. Uit pure ballorigheid hebben we er ook niet geluncht.

Dan volgt er een beetje saai stuk in de wandeling, maar uiteindelijk komen we bij de Albert Cuypmarkt, die we ook nog niet kennen. We dompelen ons dus helemaal onder in de echt Amsterdamse wijk en slenteren langs alle kraampjes in de zon. Ook de winkeltjes in de zijstraatjes vergeten we niet. We zien bijvoorbeeld een winkel die zich gespecialiseerd heeft in emaille, prachtig al die kleuren en motieven. Het valt me ook op dat hier nog veel stoffenzaken zijn, mijn hart gaat open, maar het klosje garen dat ik nodig heb, kan ik niet vinden.

We wandelen langs De Nederlandsche Bank en komen bij de Amstel uit. Het Amstel Hotel oogt wel wat luxer dan onze boot, maar mijn naam is dan ook geen 'Madonna'. We wandelen verder langs de Binnen-Amstel, waar het heerlijk rustig is. De zon doet goed zijn best en we voelen ons alsof we in het buitenland zijn. Het in 2007 prachtig gerenoveerde Carré is sinds 1887 uitgegroeid tot het beroemdste theater van Nederland. Wat zou het leuk zijn als we nu naar een middagvoorstelling konden. Ik wil het wel eens aan de binnenkant zien en mijn voeten willen wel eens rust, ze branden in mijn leuke rode laarsjes. Jáha, doe dan ook stevige stampers aan, ik hoor het jullie zeggen, maar ik wil er toch ook leuk uitzien op een leuk reisje in een leuke stad? Stel je nou voor dat ik wél in Carré terecht was gekomen? Niet dus.

We pakken bij het Waterlooplein een tram naar het station, we hebben nog meer wensen voor vandaag. Vanaf het station steken we met een veer het IJ over naar 'Eye', een filminstituut. Na Foam heb ik er niet veel verwachting van, maar het futuristische gebouw ligt zo prachtig langs het water. We hebben gisteren gezien dat er ook later op de avond nog mensen rondliepen, er moet een restaurant zijn. Het is prachtig. De zon laat zijn laatste stralen over het IJ en de stad schijnen en wij sluiten de herrie van de stad gewoon af, door de deur van Eye door te gaan. Er is een erg interessante tentoonstelling over de avontuurlijke jaren van de film tussen 1907 en 1916. In een grote donkere zaal spelen overal filmfragmenten uit de tijd van de stomme film. Op borden wordt het één en ander toegelicht. Het is echt leuk om te bekijken. Je kunt hier ook in filmzalen diverse films zien, daar kun je kaartjes voor kopen, maar daar hebben we nou eigenlijk niet zoveel zin in. Het is al zes uur geweest en het restaurant, met het mooie uitzicht over het water, trek ons ook wel. We laten ons heerlijk verwennen en na afloop bekijken we nog weer een andere tentoonstelling in het gebouw. Ook dat is weer genieten.

Uiteindelijk nemen we het veer naar het station terug en vandaar het veer naar ons botel. Winterreis? Nou, ik zou het niet zo willen noemen, maar leuk hebben we het wel.