donderdag 2 juli

Donderdag 2 juli

Landen op IJsland, ik heb er vol verlangen naar uitgezien. Het is bewolkt en dat maakt het uitzicht een beetje mysterieus. Het landschap is, tja, hoe moet je dat noemen, vulkanisch, maar dat zijn begrippen die wij in Nederland niet kennen. Het ziet er van bovenaf kaal uit, maar wel met een bijzonder mooie rotsige, bemoste bodem. Ineens zie ik paarse bloemen, wat kan dat zijn? Vingerhoedskruid? Lupine? Lager en lager gaan we, lupine denk ik toch, maar dan allemaal in dezelfde blauw-paarse kleur. Ik zie niet veel bergen, wel in de verte, maar door de bewolking kan ik het niet goed zien. Het duurt niet lang voordat we voet aan de grond kunnen zetten. Ik haal diep adem. Wát een heerlijke frisse lucht. Toen we thuis opstegen, zal het wel zo'n 31 graden geweest zijn, hier kunnen we de cijfertjes omdraaien, het is 13 graden en een beetje nevelig.

We hoeven niet lang op de koffers te wachten en kunnen de gehuurde auto ophalen. Daarna is het nog even zoeken naar de locatie waar we het linnengoed en de codes voor onze apartementen krijgen, maar dan kunnen we toch op stap. De wegen zijn duidelijk aangegeven en het is niet zo druk. De paarse bloemen die ik tijdens het landen zag, lijken toch het meest op lupine, ik herken het blad, al is dat wat kleiner.

Al snel zien we de afslag naar de 'Blue Lagoon'. Eén van IJslands bekendste attracties. Dat is een in een lavaveld aangelegd meer, gevuld met heerlijk warm water. We zien witte rookslierten en als ik het raampje opendraai, ruiken we een zwavelachtige lucht. De rook komt van een water- en krachtcentrale. Daar wordt het water, dat extreem zout is, gebruikt om gewoon water te verwarmen. Dat warme water komt uit 1800 meter diepe bronnen en heeft een temperatuur van 70 graden. Het wordt gebruikt als stadsverwarming. Als ik het goed begrepen heb, stroomt het na gebruik dan weer terug in het meer en heeft het nog een temperatuur van 38 graden.

We zetten de auto op de parkeerplaats en zien dat we beslist niet de enigen zijn. Het is inmiddels tegen half zes, plaatselijke tijd, maar de lagoon blijft tot 10 uur open. Er staan veel auto's en ook minstens tien bussen die hun pasagiers uitbraken. We lopen over een pad met hoog opgestapelde lavablokken en komen bij een pachtig lichtblauw water. Een natuurlijk mengsel van mineralen, blauwwier en kiezel vormt op de bodem een witte afzetting en geeft het water een tipysch melkachtige-lichtblauwe kleur. Dit zijn natuurlijk de uitlopers van het grotere meer, maar het is prachtig om te zien. Bij de entree staan lange rijen mensen, die ook een bad willen nemen. Het wordt voor ons een stuk minder aantrekkelijk, we zijn al geen zwemmers of baders. Als we dan ook nog zien dat de entreeprijs maar liefst 50 euro per persoon bedraagt, keren we om. Dat is teveel voor dat uurtje dat we er de tijd voor hebben.

We rijden de ringweg naar Reykjavik, we zien niet zo snel een goede afslag om even in het centrum te kijken dus al snel zitten we verder naar het noorden. Bij Mosfellsbaer zien we een grote supermarkt, waar we wat basisdingen kunnen kopen voor de eerste dagen en er vlak naast zit een restuarantje waar we een lekker hapje kunnen eten. Het is hier nog geen acht uur, maar voor ons voelt het natuurlijk twee uurtjes later. Daarna rijden we het laatste stuk naar ons eerste appartement. Wát een bijzonder landschap. Heuvels, maar zonder bomen. De onderste helft is groen van de mossen, hoger is bruine lavasteen te zien. Daar waar de heuvels de naam 'bergen' krijgen, ligt nog wat sneeuw. Aan de voet van de heuvels, langs de geasfalteerde weg, groeien wat grassen, duizenden blauw-paarse lupine en af een toe een veldje met fijne witte bloemen. Het regent wat, maar het zijn geen grote buien.

Ons eerste huisje staat in Húsafell. Het is een terrein waar ook gekampeerd kan worden, maar verscholen tussen de bebossing staan op grote afstand van elkaar wat huisjes. Het is wat kneuterig en staat vol met overbodige dingen, maar terwijl Peter het bed opmaakt en ik een kop koffie zet voelen we de slaap toeslaan en duiken we erin. Het is hier al na elf uur, maar nog klaarlichte dag.
Géén internet hier, dus geduld als je niets meer hoort, zijn we niet gelijk spoorloos hoor.