13 februari zaterdag

Gisteravond zijn we na het eten nog op zoek geweest naar het noorderlicht. Volgens een speciale 'Noorderlicht app' was de kans op noorderlicht groot tussen 21:00 uur en 02:00 uur. Na een potje yahtzee de dikke kleren nog maar een keer aangetrokken en op verschillende donkere plekken op ons terrein gekeken. Er waren overal fotografen die de app blijkbaar in de gaten houden. We zagen wel wat kleur in de lucht, maar het wilde toch niet echt lukken. Het was echt helder, want de sterren hingen gewoon voor het plukken. De Grote Beer staat hier veel lager dan thuis, zo op lantarenpaal hoogte. Nee, aan de bewolking kon het niet liggen. Om halftwaalf hebben we het opgegeven. We zagen vandaag nog foto's van anderen, bij wie het blijkbaar wel was gelukt.

Vanmorgen na het ontbijt trekken we onze skibroeken aan over de lange onderbroeken. Lekkere dikke truien, want we gaan met een boot op 'Wildlife safari', we hopen zeearenden en zeehonden te zien. Verder zijn vanaf het water ook de omringende hoge bergpieken prachtig. De groep die gisteren is geweest, heeft veel kunnen zien en fotograferen. Zeearenden, die als het ware poseerden met wijd uitgestrekte vleugels.

Het is een heldere, frisse dag. Even onder het vriespunt en de lucht heeft opnieuw een bijzonder kleurenpalet. Buiten ons, de schipper en een gids, is er nog slechts één stelletje dat mee gaat met de kleine boot. Over onze kleren heen krijgen we nog een soort reddingspak aan. Zwemvest is ingebouwd. Het is veilig, maar je voelt je een marsmannetje. We staan turend over het water aan dek, de wind hapt gemeen in mijn wangen. Al vrij snel zien we een koppie van een zeehond opduiken. Die dartelt door het water of het hoogzomer is. Dan gebeurt er lange tijd niets. Het uitzicht vanaf het water is prachtig, maar we willen wat leven zien. De boot vaart om een aantal van de vele eilandjes die hier liggen. We zien sporen van zeeotters, maar die laten zich niet zien. In de verte zijn wat zeearenden, maar wilden ze gisteren poseren, vandaag vliegen ze uit het zicht.

Onze gids is een jonge, enthousiaste knul, die vertelt dat zijn opa walvisvaarder was. Een van de echte inwoners van Hamn dus. Onze gids houdt zelf ook van vissen en jagen. Er is koffie en thee aan boord en als we erg koud zijn geworden, maken we er dankbaar gebruik van. Na twee uur is het voorbij. Buiten wat aalscholvers en meeuwen niets meer gezien.

Als we het restaurant binnenstappen, begrijpt de aardige dame gelijk dat wij wel wat willen eten. Er is vandaag een lekker pastagerechtje voor ons. We zijn al snel weer opgewarmd. Kwart voor twee, we kunnen nog wel wat van de lekkere dag genieten. Peter heeft veel pillen nodig, maar als die dan eenmaal werken, gaat het wel.

We wandelen vandaag dezelfde weg als gisteren, maar dan in de andere richting. Het is zaterdag, dus zelfs geen vrachtverkeer. Wat moet ik vertellen? Het is heerlijk, de uitzichten adembenemend, de frisse lucht kostelijk. We moeten rekening houden met het licht, we moeten echt terug zijn voordat het gaat schemeren, maar al met al, hebben we nog 7 kilometer kunnen wandelen. In de lucht zien we al dat de avond gaat vallen, de prachtigste kleuren verleiden Peter steeds tot het maken van nóg een foto en nóg een foto en vooruit, nóg een foto.

Vanavond is er weer kans op noorderlicht. We zullen die kans pakken, want het is onze laatste, morgen moeten we dit prachtige gebied verlaten.