12 juni zondag

We halen een paar verse baguettes en ontbijten thuis. Twee andere baguettes gaan mee voor de picknick. Tassen in de auto. We leveren de sleutel in en gaan verder met onze reis.

Het is alweer bewolkt, maar nu krijgen we ook af en toe een buitje. We rijden nu richting Caen. Onderweg maken we een uitstapje in Lisieux. Eerst bekijken we de kathedraal Saint Pierre, zowel binnen als buiten is het een nogal sombere kerk. Misschien komt het ook door het sombere weer. Naast de kerk is Palais de Justice, daarachter ligt een mooie tuin. Misschien kunnen we die straks nog even bekijken, we willen eerst naar de basiliek.

We stappen nogal door, want het begint te druppelen. Een brede weg met mooie bomen voert naar een groot plein. De basiliek is een groot, bijna pompeus bouwwerk. Lang kijken we niet, want het druppelen gaat over in een echte bui, we gaan dus snel naar binnen.

De basiliek is opgericht ter ere van de heilige 'Sainte Thérèse-de-L'Enfant-Jésus'. Na Jeanne d'Arc de meest vereerde heilige in Frankrijk. De kerk dateert van 1937, werd na de oorlogsverwoestingen hersteld en in 1954 opnieuw ingewijd. Het interieur van marmer en mozaïek is kleurrijk. Er is nog een crypte waar in een reliekschijn de stoffelijke resten van de ouders van Thérèse liggen. Ook zij werden heilig verklaard. Waarom precies, is me zowel van Thérèse als van haar ouders niet helemaal duidelijk. Anderen weten dat wel, want het is hier een waar bedevaartsoord en we zien heel wat mensen in diep gebed verzonken, op hun knieën.

Er moet nog meer te zien zijn in de stad, zoals het klooster waar ze haar korte leven (29 jaar), een wassenbeeldenmuseum waarin de wonderen van de heilige worden uitgebeeld, een schrijn, een kapel met dankbetuigingen. Nee, we gaan niet verder kijken, want de regen valt in dikke stralen naar beneden. Hadden we maar beter moeten bidden. Gelukkig hebben we dunne regenjackjes in onze tas voor dit soort gevallen. Als we bij de auto zijn, is de bui bijna over.

Onderweg krijgen we ook nog wat buien, zodat we onze broodjes in de auto moeten smeren, het blijft toch altijd weer een beetje kamperen met ons.

Via Caen rijden we verder naar Bretagne. Ik vind het een beetje saaie weg. Le Mont-Saint Michel slaan we over, daar zijn we al eens geweest. Het is al niet zo vroeg meer als we in Saint Malo aankomen, het volgende doel van onze reis. We hebben hier een hotel, met appartementen, dus weer een kitchenette en wat meer ruimte dan alleen maar een hotelkamer. Gelukkig heb ik vanmorgen, toen we naast een supermarché moesten tanken, een maaltje ingeslagen.

Morgen gaan we Saint Malo bekijken, ooit een zeeroversnest.