Zaterdag 18 juni

De grauwe, granieten stenen waarvan de meeste van de gebouwen in Saint-Malo zijn gebouwd, zijn veelal begroeid met een okergeel korstmos, als de zon er op schijnt, lijkt de stad met goud versierd.

We zijn weer terug in Saint-Malo en nu met mooi weer. Ik moet het misschien even uitleggen: Met het boeken van onze appartementen en hotels, stuitte ik ineens op een negendaagse reis langs de kust van Bretagne. Waarom zelf moeite doen, als er al een kant en klare reis wordt aangeboden? Voor de prijs hoefden we het niet zelf te doen, dan waren we duurder uit. Nu zijn we dus met de tweede dag van onze negendaagse reis bezig. Op de eerste dag hadden we van Nederland naar Saint-Malo moeten rijden, wij waren er al en konden dat tripje naar Jersey maken.

De ommuurde stad hebben we afgelopen maandag bekeken. Na onze rust in een heerlijk kingsize bed en een ontbijt in een prachtige zaal, kunnen we op stap.

Op zestien kilometer afstand ligt Dinard. Het ligt aan dezelfde baai, maar dan aan de andere kant. In tegenstelling tot St.-Malo is dit havenplaatsje veel fleuriger. Een mooie boulevard, begroeid met kleurige bloemen, grote villa's, brede standen met geel zand. Claude Debussy componeerde hier zijn symfonie 'La Mer'.

Honderden boten in alle maten, die bij eb op het drooggevallen deel van de baai komen te liggen. Het is heerlijk weer, nog geen twintig graden en een fris windje vanuit zee. We wandelen langs de boulevard, ik schilder en Peter leest met een grote kop koffie voor ons neus. Die is hier beter dan op Jersey, Fransen kunnen dat beter dan Engelsen.

Als we terug wandelen, kopen we bij een bakker en baguette voor de lunch. We hebben nu de auto weer, met daarin een picknicktas. Heerlijk, we hebben nog pindakaas en jam. Zo gauw we een plaatsje hebben gevonden, smullen we dus eerst van de broodjes.

Vervolgens rijden we naar Rothéneuf, daar heeft de halfzijdig verlamde Abbé Fadolphe-Julien Fouéré (1839-1910) ongeveer driehonderd heiligen, demonen, dieren en mythische figuren in de rotsen gebeiteld. Afgebeeld zijn onder meer grimmige koppen, een weerwar van lichamen die uit de zee lijken aangespoeld, monsters met geopende muilen en volkse tafereeltjes, zoals dat van een man die zijn vrouw aan het haar trekt en tegen haar achterste schopt. Fouéré maakte gebruik van de rotsen die er lagen. Wij klimmen en klauteren ook over de rotsen om alles goed te kunnen zien.

We hebben nog wel tijd en zin, dus gaan we nog een stukje verder, want weer een paar kilometer verder ligt Cancale, eigenlijk is dat het echte roversnest. Het is er erg druk, vooral langs de boulevard. Er staan kraampjes waar je verse oesters kunt slurpen. Niet aan mij besteed, maar we hebben er toevallig Ilja Gort laatst in zijn programma over horen vertellen.

Nu is de dag ver op, we gaan terug naar ons hotel om mijn laptop op te halen, dan kan ik buiten op een bankje alvast een deel van mijn dagboek schrijven. Vanavond eten we in het hotel, dat hoort bij het arrangement. Leuk, ik heb mijn lange zwarte rok bij me (weten jullie nog, winkelvriendinnen? Ik heb hem al verschillende keren aangehad hoor). Zit ik nog wel met een probleempje... nog steeds geen klein zwart tasje en om nou met mijn sportieve rugzak aan tafel te gaan... Normaal heb ik alleen maar sportieve dingen bij me.

Gelukkig hebben ze hier ook winkels, niet lang nadenken, mooi leren tasje gekocht. Het eten is heerlijk en daarna maken we nog een wandeling over de muur, om wat avondfoto's te maken. Ja hoor, iedere dag de nodige kilometers.