ZONDAG 22 JUNI

Zondag 22 juni

We moeten gebruik maken van onze treinkaartjes, dus vandaag gaan we op tijd naar Levanto om opnieuw de trein te nemen. We weten nu hoe het werkt. Auto op de parkeerplaats, juiste trein pakken en hup, naar één van de vijf dorpen. We hebben besloten vandaag bij de vijfde te beginnen. Daarvandaan is het maar een korte wandeling naar de vierde. De derde is wat moeilijker te bereiken. De trein stopt er wel, maar om bij het dorp te komen moet je bijna 400 traptreden klimmen. We bedenken dus dat we, als we bij dorp vijf en vier zijn uitgekeken, we ook maar naar dorp drie moeten wandelen. Klimmen moeten we toch. We kunnen dan vanuit dorp drie de trap naar beneden nemen naar de trein.

We rijden dus naar Riomaggiore. Om van het station naar het dorpje te komen, moeten we een lange tunnel doorlopen. Dat is niet zo erg, want de tunnel is aan één kant prachtig versierd met mozaïek. Ik zie alle toeristen er aan voorbij lopen, blijkbaar zonder het te zien, maar ik kan het niet laten om op mijn gemak te kijken. Het is een prachtig kunstwerk. Als we in het dorpje zijn, zien we net als gisteren weer diezelfde gekleurde huizen. Het is nog vroeg, dus niet zo verschrikkelijk druk. Ook de zon is nog niet wakker. Wij willen aan de wandel, maar helaas, het wandelpad is afgesloten. Dat heeft te maken met de kwaliteit van het pad door de overstromingen en er zijn afgelopen jaren ook wat toeristen om het leven gekomen door een vallend rotsblok. We besluiten om maar gelijk de volgende trein naar het volgende plaatsje te nemen.

Manarola heeft een mooie ligging aan het water. Er is maar een kleine helling waar de boten te water gelaten kunnen worden. In de smalle straten van het dorpje liggen de boten op straat, zoals elders de auto's voor de deur geparkeerd staan. Inmiddels is het weer druk, maar we lopen wat hoger en genieten van een afstandje van de kleurige drukte. Als we naar het wandelpad willen gaan om naar het volgende dorpje te klimmen, blijkt ook dit afgesloten te zijn. Eigenlijk zitten we hier erg lekker en Peter pakt zijn boek en ik mijn schildersspullen. We hebben een broodje van thuis meegenomen en we zitten heerlijk in dit leuke dorpje te genieten van het prachtige uitzicht.

Na deze pauze gaan we met de trein naar Corniglia. Nu zullen we toch die 380 treden moeten klimmen, hoewel we iemand hoorden zeggen dat er een bus gaat. Het is nu warm en we zijn een beetje lui van deze zondagsrust. Eigenlijk wilden we actief wandelen, maar nu het niet lukt, is het luieren ook erg lekker. Inderdaad, er gaat een busje en wij stappen gelijk in, tenslotte hebben we vakantie. Dit dorpje is natuurlijk ook weer leuk, maar omdat het hoog boven de zee ligt, missen we de mooie vergezichten. We troosten ons met een glaasje wijn op een terras. Ik schilder nog wat verder. In de straten van het dorp zien we inwoners overal langs de kant bloemen en bloemblaadjes neerleggen. Ik moet gelijk aan het feest in 'ons' dorp denken. Is het soms een nationaal gebruik? We vragen het aan het dienstertje en inderdaad, het blijkt een kerkelijk gebruik te zijn op deze speciale zondag. Nee, ik heb geen internet, dus ik kan het niet opzoeken, maar de straten zien er romantisch uit.

We nemen de trein naar Levanto en ik haal mijn laptop uit de auto. Met onze treinkaartjes hebben we een paar dagen vrij toegang tot internet. Er staat een wachtwoord op het treinkaartje. Ik moet wel in de wachtruimte gaan zitten, maar nu kan ik even mijn mail lezen en twee dagboekdelen plaatsen. Daarna rijden we naar huis. Voordat we onze berg opklimmen, nemen we eerst een kijkje in Brugnato. We weten nog niet goed hoe het eigenlijk zit. Volgens de papieren 'wonen' we nu in Sesta Godano, maar dat hebben we nog niet gezien, want wij zitten in een bergdorpje dat Cornice lijkt te heten. We moeten toch eens kijken waar Sesta Godano nou eigenlijk ligt. Als we van onze berg afkomen, zitten we op een paar honderd meter bij Brugnato vandaan, dat hebben we al gelijk in ons hart gesloten. Daar moet dus ook iets met die bloemen te doen zijn. Op mijn aankondigingsformuliertje, dat ik uit het dorp heb meegenomen, wordt het 'Infiorata del Corpus Domini genoemd. Peter heeft inmiddels in zijn woordenboekje opgezocht dat 'opera' ook 'werk' kan betekenen, van het werkwoord 'operare', bewerken.

Als we in Brugnato komen, zijn de parkeerplaatsen vol. Gelukkig treffen wij het dat er net iemand wegrijdt. Het is niet uit te leggen wat we in het dorp zien. Vrijwel alle straten in het historische centrum zijn met bloemmozaïeken bedekt. Veelal bloemblaadjes, of gekleurde decoratiekorrels, maar ook wel bloemen en bloemknoppen, gras en zwarte aarde. Hier moet ongelooflijk veel uur werk inzitten. De sfeer is gezellig en het is niet te druk. We lopen langs alle bloemtapijten en verbazen ons over de kleurrijke en bewerkelijke patronen. Alweer iets om op internet op te zoeken. In de kerk speelt een saxofoonensemble, op straat zijn hapjes en drankjes te koop en de bezoekers lopen in hun zondagse kleren door het dorp te flaneren. Het is 7 uur, we hebben trek en we rijden onze berg op, waar ik een lekkere stoofschotel klaarmaak. Iedere dag is anders en allemaal even leuk.

We moeten nog iets leuks verzinnen voor onze terugreis, maar zonder internet is het lastig. Gaan we over Duitsland? Frankrijk? We willen nog iets boeken om kalm aan terug te komen, suggesties?