07 Zaterdag

Vandaag is het weer wisseldag voor ons. We pakken onze spullen in, eten nog een laatste keer ons ontbijt met uitzicht op de mooie ría en vertrekken naar het zuiden, naar Portugal. Langs de mooie kustweg is het op de rustige zaterdagmorgen plezierig rijden en we gaan al snel de grens over. De grote doorgaande weg die van noord naar zuid langs de westkust van Portugal leidt, rijdt gemakkelijk weg. Bij Aveiro gaan we op een wat kleinere weg verder naar Coimbra en vandaar de laatste kilometers naar Penela, waar we een week mogen blijven.

Ditmaal hebben we een huisje van Nederlandse mensen, die hier zelf zes maanden van het jaar verblijven. Omdat we vandaag niet veel uitstapjes hebben gemaakt, zal ik het huis proberen te beschrijven. Casa Valoiro: een redelijk groot huis met veel kamers waar ik steeds verdwaal. Er is een kleine serre waar het, waarschijnlijk in de winter, of ’s morgens vroeg, heerlijk is om van de zon te genieten. Daarnaast is buiten een met plavuizen betegeld terrasje met een tuinstel. Wanneer je door de serre verder loopt is daar een kamer met een houten eettafel en een heerlijk zitje met twee comfortabele rotan schommelstoelen. Ze staan naast een grote boekenkast die helemaal gevuld is met voornamelijk Nederlandstalige boeken, maar ook zie ik planken vol cd’s en dvd’s. Dat is heerlijk voor de eventuele frisse avonden.

De kamer heeft een gangetje dat aan de linkerkant een deur heeft naar een badkamer met bad, toilet, bidet, wastafel. Het huis, en dus ook de badkamer, is niet heel nieuw zoals ons vorige huis. Naast de badkamer is nog een deur en daar is een tweepersoonsslaapkamer. Tegenover de kamer is een bijkeuken waarin een wasmachine, een vaatwasser en een koelkast met een diepvriesdeel. Op de planken die langs de muur getimmerd zijn, staan volop dingen zoals wasmiddelen, flessen water en dat soort dingen, die je nu eenmaal in een bijkeuken opbergt. Aan het einde van het gangetje kom je dan uiteindelijk in de keuken. Alles is zeer compleet ingericht en ik ben al bij voorbaat blij dat ik na afloop niet zelf hoef schoon te maken (terwijl ik dit schrijf, zie ik een muisje over de keukenvloer lopen…).

Koken zal ik ook niet veel. In Spanje hebben we de laatste dagen steeds onderweg geluncht. Onder de twintig euro hadden we daar een smakelijke maaltijd voor, inclusief de wijn of een ander drankje. Portugal is ook niet duur. De lunch wordt hier als hoofdmaaltijd gezien. We hebben vanmiddag in dit dorp een heerlijke warme maaltijd genomen voor samen 17 euro. Wat zal ik dan zelf koken? ’s Avonds is dan wat fruit of yoghurt meestal genoeg.

Aan de andere kant van de keuken zit ook een deur. Die komt uit in een woonkamer. Hier liggen glanzend witte tegels op de vloer in tegenstelling tot de terracotta tegels in het andere deel. Dit deel van het huis oogt veel nieuwer dan het andere. Het is een L-vormige kamer met een bank en twee fauteuils bij de televisie. In de andere poot van de L staan nog twee gemakkelijke stoelen bij een soort allesbrander. Ik zag in de carport ook al hout liggen. Aan deze kant is ook een deur naar buiten, waar weer een betegeld terrasje is met wat stoelen en tafeltjes. Nu is dat een heerlijk schaduwplekje.

Vanuit de woonkamer is een deur naar een halletje waar nog een doucheruimte is. Ook weer een toilet. Dit ziet er allemaal nieuwer uit, net zoals de royale slaapkamer die daar weer aan grenst. Een heerlijk groot tweepersoonsbed kijkt me uitnodigend aan. Deze slaapkamer gaan we gebruiken. Overal in huis staan verse bloemen uit eigen tuin. Heerlijk ruikende seringen.

Vanaf het terrasje aan de achterkant kan ik naar beneden. Over een met houtsnippers bestrooid pad loop ik naar het zeker tien meter lager gelegen deel van de tuin. Als ik een muntlucht ruik, weet ik dat de plantjes die toch tussen de houtsnippers door groeien, munt moet zijn. Langs de kant zie ik kamperfoelie en rozen bloeien. Beneden gekomen is je zomaar aan voorbij zou rijden, geven hun schoonheid pas prijs als je de moeite neemt om even te parkeren en naar boven te lopen. Witte huizen, steile straten, met kleine keitjes geplaveid, en het lijkt wel of al die dorpjes een kerkje of kasteeltje daar boven hebben staan. Mensen zie je er weinig.

Ik zal niet dagelijks mijn stukjes kunnen insturen, want voor internet moet ik naar de bibliotheek. Ik schrijf natuurlijk wel, maar misschien kan ik pas maandag weer wat plaatsen. Nu ga ik eerst de planten buiten water geven. Ja je moet er natuurlijk wel wat voor doen.