18 Woensdag

Ik zou het niet vreemd gevonden hebben als er vannacht een flinke onweersbui was losgebarsten. Het was zelfs binnen lang benauwd, terwijl het buiten door de harde wind ook niet lekker meer was. Geen onweer, maar het is nu toch een stuk koeler. Als we wegrijden, is het nog geen twintig graden, hoog tijd om eens een wandeling te maken. We kiezen een dorpje vlakbij om te beginnen. Volgens de gedetailleerde kaart die in ons huis ligt, is het daar wat groener dan bij ons. Castellfollit de Riubregos. De tijd die je nodig hebt om de naam uit te spreken, heb je ook nodig om het dorp voorbij te rijden. Hoog boven het dorp ligt zelfs een ruïne van een kasteel. We trekken onze stevige wandelschoenen aan en gaan op pad. Er staat een duidelijke route aangegeven, dat komt mooi uit.

De berg opklimmen is zoals gebruikelijk zwaar en ik ben blij dat het niet warmer is dan nu. We wandelen heerlijk verder door de mooie, maar droge streek. Af en toe zien we een schilderachtige hut of schuur en in de diepte zien we het dorpje steeds verder liggen. Heerlijk vinden we dit. Zomaar wat wandelen, mooie planten bekijken en de perziken opeten, die we net beneden in het dorpje bij een marktkraampje gekocht hebben. Na een kleine zeven kilometer zijn we weer terug in het dorp. Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot tegen de dertig graden, maar er staat gelukkig nog steeds een lekker windje. We drinken een kop koffie, trekken andere schoenen aan en rijden een dorp verder. Niets te zien, maar toch moeten we even gaan kijken naar de pomp, de oude brug, het leuke poortje, de aardige huizen. Het is onze laatste dag hier, dus we nemen nog maar een keer een lunch, die lekker is klaargemaakt.

Na afloop zitten we nog wat op het pleintje bij de waterpomp, ik probeer nog eens wat te schilderen en Peter is druk met een puzzel. Zo hebben we onze dagen graag. Uiteindelijk rijden we terug, kijken in ons eigen dorp nog eens naar het kerkje dat er toch echt blijkt te zijn en vermaken ons verder op ons eigen terras. Tafeltennissen een potje en lezen en schilderen wat. Nee, dat wil vandaag niet naar mijn zin lukken, maar wat geeft het, de dag glijdt vreedzaam voorbij, waardig voor een laatste dag. Morgen gaan we op weg naar huis. Kalm aan, we hebben daar twee dagen de tijd voor. We zijn voldaan van onze reis en kijken nu al terug met genoegen en dankbaarheid. We zijn er ons zeer van bewust, dat dit niet voor iedereen is weggelegd. We hebben goed weer gehad en bijzondere appartementen. Nee, beslist geen Center Parks of iets dergelijks, dit past meer bij ons. Het kamperen hebben we eigenlijk niet gemist, bedenk ik nu ineens…