26 mei zaterdag

Vandaag moeten we weer 450 kilometer rijden dus vertrekken we lekker vroeg. We zijn tenslotte nog niet gewend aan dat uur extra, dan voelen we het ook niet. Het zal tegenvallen maandag/dinsdag aanstaande. Dan moeten we al die extra uren (negen inmiddels) in één klap inleveren. Wat zullen we een jetlag hebben!

We rijden nog steeds in een mooi gebied. Groen begroeide bergen, snelstromende beekjes en rivieren en zomerse temperaturen. Normaal is dit een erg drukke weg, met veel zwaar vrachtverkeer, maar op zaterdagmorgen hebben we er geen last van. We komen nu in een gebied waar goudmijnen zijn geweest. Vanaf Kamloops rijden we zuidelijk. Bij Hope maken we even een omweg van 100 km om de Hells Gate te bekijken. We zullen al die canyons en watervallen missen, dus willen we deze nog wel even zien.

Wat we niet verwacht hadden, is dat we er alleen met een kabelbaantje kunnen komen. Nou ja, er loopt wel een voetpad naar beneden, maar het is ontzettend stijl en wij hebben niet zoveel tijd. Na al de moeite die we ervoor gedaan hebben om er te komen, maken we het maar af ook. We gaan met de kabelbaan naar beneden, bekijken de kloof en het water dat er doorheen stroomt. Even een stukje geschiedenis:

De majestueuze Fraser River, waar we de afgelopen dagen regelmatig langsgereden zijn, stroomt over een lengte van 1375 km. Hij ontspringt bij Jasper en stroomt naar de Straat van Vancouver. De legendarische pionier Simon Fraser, waarnaar de rivier is vernoemd, zakte in 1808 de hele rivier af. Hij beschouwde de canyon als het gevaarlijkste punt. Toen er 50 jaar later goud werd gevonden bij de plaats Yale, trokken duizenden goudzoekers naar de vallei. Yale is nu een dorp met 200 inwoners en een museum waar aandacht wordt besteed aan de goudkoortsperiode.

Het museum hebben we wel gezien, maar niet bezocht, de canyon dus wel. Na al het moois van de afgelopen dagen, vonden we het tegenvallen. Overbodige toeristische kioskjes erbij, waar we wel een nodige kop koffie nemen. We rijden verder naar Vancouver.

Ineens, zo’n 80 km voor Vancouver, is het gedaan met de groene bergen. De éne stad rijgt zich aan de andere tot Vancouver toe. We rijden over de Port Mann Bridge, waar iedere dag 127.000 auto’s over heen gaan. 8% daarvan zijn vrachtwagens. Lang voor de brug komen we in een file terecht. Wegens werkzaamheden aan de weg, of aan de brug, is het extra druk. Ik dacht een nieuwe brug ernaast te zien liggen. Geen idee, maar we schieten niet erg op. Uiteindelijk zijn we toch weer in ons laatste hotel. Opnieuw een Sandman Hotel.

Vancouver ligt op een mooie plaats. De stad kijkt uit over de Straat van Georgia. We hebben nog tijd om wat van Waterfront en Gastown, een van de oudste wijken van de stad, te zien. Deze wijk is ontstaan rond een saloon, die in 1876 werd geopend door de breedsprakige Jack Deigthon, ‘Gassy’. Het is gezellig druk in de stad en op de terrassen op deze heerlijke zwoele avond. De eerste stoomklok ter wereld, die nog steeds onderhouden wordt door de man die hem in 1970 bouwde, geeft ieder kwartier een fluitsignaal.