Maandag 9 juni

Maandag 9 juni

Het belooft een zeer warme dag te worden. Peter las in één van onze informatieboekjes een bruikbare tip. Een 'doodgewone' tram rijdt een eind door het Stubaital. Vanaf Innsbruck via Natters, Mutters en Telfs helemaal tot Fulpmes, een twintig kilometer verder. Het dal heeft veertig toppen van meer dan 3000 meter en tachtig gletsjers. Tijdens de tramrit wordt een hoogte van 413 meter overwonnen.

We wandelen naar de plaats waar we op kunnen stappen en laten ons heerlijk langs de bloeiende alpenweiden rijden. Normaal gesproken hadden we graag onze wandelschoenen bij ons gehad om terug te kunnen lopen, of toch in ieder geval een deel. Nu voelen we, als we af en toe uitstappen, dat alles veel te warm voor me is. We zijn een paar uur zoet met de mooie tocht. We eindigen, na wat overstappen, in het centrum, waar we een andere lijn nemen die dichtbij een prachtig kasteel komt. In het centrum is alles stil, de straten liggen er uitgestorven te zinderen onder de ongenadige zon. Innsbruck is een studentenstad en de studenten hebben pinkstervrij. De toeristen zullen het te warm vinden, net als wij en zoeken ander vertier.

Wij gaan naar kasteel Ambras. De tram komt ver, maar het laatste stuk moeten we toch lopen en omdat het inmiddels over de dertig graden is, valt het nog niet mee op die hellende wegen. Het kasteel werd door aartshertog Ferdinand II aan de rand van de stad op een rots gebouwd. Na een lunch in de tuin, gaan we binnen in het heerlijk koele kasteel de diverse collecties bekijken. Portrettengalerijen, kunstzalen en een wapenkamer. Er is tussen de oude schilderijen ook nog een expositie van een fotografe die de moeite waard is en inspirerend werkt. Een groep jonge mensen, onder leiding van een Engelssprekende gids, loopt voor ons uit. Als we bij één van de prachtig gedecoreerde zalen komen, hoor ik zingen. Ik loop wat sneller om te zien waar het geluid vandaan komt en we zien diezelfde groep terug die, nu als koor opgesteld en met zuivere, heldere stemmen een prachtig lied zingen. Als het klaar is, applaudisseren we natuurlijk en Peter maakt even een praatje met de dirigent om hem te complimenteren met zijn mooie koor. Het blijkt een kamerkoor te zijn uit Pennsylvania, Amerika. Het zijn muziekstudenten, die allen al een hoge muziekopleiding hebben afgerond. We vertellen dat we het erg mooi vinden en zelf ook in een kamerkoor zingen. Dat ook ons koor graag op bijzondere locaties optreedt. De dirigent besluit dat er nog wat gezongen moet worden en terwijl wij als bijna enige gasten in de zaal op de met rood beklede stoelen gaan zitten, zingt het koor nog een tweetal liederen voor ons. Het is alsof we zojuist een mooi cadeau hebben gekregen. Als we het goed onthouden hebben, waren het studenten van de Cairn University.

Met een fijn gevoel lopen we de rest van de zalen door. Tegen vijf uur gaan we opnieuw door de warme straten naar de tram die ons naar het centrum brengt. We bekijken daar de gebouwen die we gisteren nog niet gezien hadden, maar het mooie Hofburg en de Hofkirche zijn al gesloten. Dat moet ook heel mooi zijn, maar dat kasteel neemt niemand ons meer af. In een zwoele wind, die over het terrasje bij de Inn waait, is het nog goed toeven voor ons drankje en avondeten. We hebben veel kunnen zien deze dagen en de rest bewaren we weer voor de volgende keer. Langs de Inn wandelen we naar ons hotel terug. Al met al hebben we nog heel wat kilometers gelopen deze dag.