Woensdag 17 september

Woensdag 17 september

Het is prima weer voor van alles, maar ook om op reis te gaan en te vliegen. Om kwart over één gaan we de lucht in, dat is een relaxte tijd natuurlijk. Twee uur later landen we in Boedapest. We hebben het luxe hoor, want we konden gelijk bij de reservering van het hotel een shuttle busje reserveren die ons rechtstreeks naar het hotel brengt. In de aankomsthal staat dus een aardige man met een bordje met onze namen er op. Door de drukke spits slalomt hij ons netjes naar het hotel, hij heeft even daarvoor gebeld, dus ook daar staat iemand klaar om ons te ontvangen.

Onze kamer zou ik een appartement willen noemen, we hebben niet alleen een kamer, maar ook een woonkamer met keuken. De badkamer (met wasmachine) en toilet zijn gescheiden van elkaar en we hebben kastruimte genoeg om zes weken te verblijven. Er is een grote koelcombinatie en een tv met DVD recorder, flatscreen natuurlijk. Klinkt goed hé? Is het dus ook. Ook fijn dat we lekker centraal zitten, ik zal niet zeggen dat alles te lopen zal zijn, maar we zullen ver komen. Er rijden ook volop metro's en ander openbaar vervoer, dus dat komt wel goed.

We zetten de koffer neer en gaan gelijk op stap. Omdat we nu een stuk oostelijker zitten, wordt het ook vroeger donker en we willen nog wel wat zien. We wandelen vanuit ons hotel in de richting van de Donau. Nu dachten we dat we in Boeda zaten, maar ons hotel staat toch in Pest, in de wijk Belváros. Maakt niet uit, want wat we zien is erg mooi. We lopen door dure winkelstraten waarvan de merkkleding toch meevalt in prijs (Hongarije is niet zo duur). We komen op een plein, waar marktkramen met souveniers zijn en ook volop kramen waar eten wordt geroosterd, dat aan lange tafels kan worden opgegeten. Het doet ons aan Bulgarije denken, waar we op huwelijksreis waren. Dan steken we een drukke straat over en komen op een plein waar van alles te doen is. Er staan levende standbeelden, er worden ballonnen en zeepbellen geblazen, er is levende muziek. Door dat alles heen schalt de sirene van een ambulance, de stadsdrukte en de honderden mensen, veel toeristen, slokken ons op. De straat die verder naar de Donau leidt en de Donaupromenade hebben dure hotels en mooie terrassen. Tot 1945 was dit de flaneerpromenade van de aristocratie, de welgestelde burgers. In 1975 werd het in oude stijl herbouwd. Vanaf dit punt hebben we een prachtig uitzicht op de andere oever. De zon staat recht in ons gezicht, dus voor de panoramafoto's moeten we tot morgen wachten.

We kuieren terug in de richting van ons hotel. We zien jongelui handig met skateboard en daarvoor geschikte fietsen, op een speciaal daarvoor aangelegd plein met 'ramps' allerlei kunsten uithalen, we lopen langs een reuzenrad, dat later op de avond prachtig verlicht is en komen weer in de buurt van het marktplein, waar we een gezellig restaurantje vinden. Het is nog heerlijk van temperatuur, maar op de meeste terrassen liggen toch plaids klaar op de stoelen en gaat de terrasverwarming aan. Van onze taxichauffeur hoorden we, dat het vorige week heel veel geregend heeft, bij het landen zagen we op de weilanden grote plassen staan. Nu ziet alles eruit alsof er hier nooit met slecht weer rekening gehouden hoeft te worden.

Naar het hotel komen we langs een supermarkt en we kopen een ontbijt voor morgenochtend. Het hotel voorziet daarin niet en wat moet ik anders met die keuken?