donderdag

Jammer, zo’n laatste dag moet toch een mooie afsluiter zijn? Helaas, het is verschrikkelijk slecht weer. Regen en een harde wind. We gaan er toch maar op uit. We rijden richting Sarrequemines, een stad waar behalve het aardewerk voor ons niet veel te beleven is. We laten de stad daarom links liggen (of was het rechts?) en rijden door het Saardal zuidelijker. In het dorpje Zetting stappen we even uit om naar de dorpskerk met zijn ronde, vroeg romaanse toren te kijken. De kerk staat in de steigers en is helaas gesloten. Er schijnt binnen ook nog wel het één en ander de moeite van het bekijken waard te zijn. De regen striemt op ons neer en al snel zitten we weer in de auto. De Saar kolkt grauw langs ons. Het moet hier bij mooi weer lieflijk zijn om bij het water te vertoeven. Bij Sarre-Union, de hoofdstad van de ‘Kromme Elzas’, kijken we vanuit de auto naar een fontein, die geflankeerd wordt door een paar stenen bokken.

14 Kilometer verder stappen we in Fénétrange uit. Een klein sfeervol stadje met slechts 800 inwoners. Er is nog een overblijfsel van de stadsmuren met twee poorten en wat renaissance- en barokhuizen, sommige met erkers. Zelfs een mooi kasteel dat zomers te bezichtigen is. Het lijkt ingekapseld in de omliggende huizen. We bekijken de kerk en bezoeken daarna het café-restaurant dat gelukkig open is en ons behalve een kop matige koffie, gelegenheid geeft onze volle blazen te legen. Tja, al die regen, dat wil wel.

Omdat de donkergrijze lucht niet veel beters belooft, besluiten we maar te stoppen voor vandaag. We zijn al voor halftwee thuis. Zowaar krijgen we bij thuiskomst de ‘Patron’ te zien. Een aardige man van onze leeftijd. Omdat we in het begin wat moeite hadden met de internetverbinding heeft hij wat aanpassingen gedaan die het probleem zou moeten oplossen. Peter loopt met hem mee naar binnen, terwijl ik alvast naar boven ga. Beneden ziet hij ook heel veel moois aan kunst te staan. Mevrouw heeft daar blijkbaar haar liefhebberij in. Ze hebben meerdere huizen in Frankrijk die zij verhuren. Zelf wonen ze in Bitche in het huis van haar onlangs overleden ouders, met wie zij voorheen samenwoonden. Ze hebben een zoon die in Zuid-Frankrijk woont en met kerst vertelde dat ze opa en oma gaan worden. Ons koude televisiehok schijnt toch verwarmt te kunnen worden, als je maar weet waar de aan- en uitknop zit. Zo komt het aan het eind van de week allemaal nog in orde.

Nog even de badkamer beschrijven dan maar? Ach, eigenlijk niet zo heel bijzonder vergeleken bij de rest van het huis. Een dubbele wastafel met houten kastjes eromheen. Er staat een ligbad en een douche en alles is gelukkig schoon en werkt goed. Boven het toilet staat een porseleinen lampetstel, waarvan de schaal gevuld is met toiletpapier. Bij het openslaande raam staat een porseleinen olielamp en een soort megagrote bokaal, geen idee, waar die voor gebruikt zou kunnen worden. Lekker tegenstrijdig is het dan dat er een beige-zwart kleedje voor de douche ligt in een koeienmotief en een zwart-witte prullenbak met koeienprint. Dat hoort zeker bij dat ontbijtsetje uit de keuken? Op de randjes bij de wastafels en het bad zitten stoffen konijnen die niet zouden misstaan in een Engelse inrichting.

Het leuke van de badkamer is dat er volop spierwitte badhanddoeken klaarlagen evenals witte badjassen. Alles zag er zó schoon uit, dat we zelfs de badjassen gebruiken. Als ik Peter ’s morgens in zijn witte badjas in de keuken zie aanschuiven voor het ontbijt, heb ik het gevoel in een inrichting te verblijven.