Nieuwjaarsdag

Opnieuw geen wandelweer, we gaan dus nog maar een autotocht maken. Eerst rijden we naar Wissembourg, één van de bekoorlijkste stadjes van de noordelijke Elzas volgens mijn ANWB reisboekje. Het heeft een goed geconserveerde historische kern. Het plaatsje ontstond in de 7e eeuw rond een Benedictijnse abdij. Natuurlijk is alles nu gesloten, maar we kunnen ons voorstellen dat het op een dag, dat ook alle leuke winkeltjes die we hier zien, geopend zijn, een stad is waar je best een dag kunt stukslaan. Omdat het even droog is, kuieren wij er een poosje rond, drinken ergens een kop koffie en bekijken de abdijkerk. Als we via allerlei leuke, smalle straatjes terugkomen bij de auto, begint het weer te regenen.

Via een mooie route rijden we verder. We komen door Seebach, een dorp met ontelbare vakwerkhuizen. De Duitse invloed is in deze streek duidelijk merkbaar. Uiteindelijk komen we bij Soufflenheim. Dat is een stadje, dat bekend staat om zijn eigen aardewerk. Opnieuw straten met vakwerkhuizen, maar nu volop winkels en werkplaatsen in het kader van het aardewerk. Jammer dat alles gesloten is, ik zou er graag eens willen rondsnuffelen. Misschien nog een keer terug gaan komende dagen? We rijden naar Haguenau, een wat grotere stad. Grote pleinen, grote gebouwen en winkelstraten. Eigenlijk te groot om in een halfuurtje te bekijken. Ook leuk om een andere keer terug te gaan. Het is geen 50 kilometer bij ons vandaan, dus kunnen we gemakkelijk nog eens terug en dan gelijk naar het aardewerk in de omliggende dorpen gaan kijken.

We rijden terug naar Bitche, het regent nu behoorlijk door en we sluiten ons met plezier weer op in onze villa.

Ik kan natuurlijk alle leuke dingen hier in huis opnoemen, maar er zijn ook een paar opmerkelijke dingen die minder leuk of vanzelfsprekend zijn. Stel je voor: we hebben hier 81 borden staan. Ja, echt waar, ik heb ze geteld. Wanneer we echter een kop koffie willen, is er geen kopje te vinden, we drinken koffie uit een glas. Van die 81 borden zijn er maar twee ontbijtbordjes. Na al die antieke borden verwacht je geen borden in een koeienmotief, maar eerlijk waar, er staat een ontbijtsetje in een koeienprint, inclusief een theepot, die heerlijk lekt als je thee wilt schenken in je koeienmok. (Ik hoor het Leny al zegen: Ria, jij hebt iets met koeien, maar dat verhaal ga ik nu niet vertellen).

Nog zo iets: een riante villa, maar buiten alle kamers die we hier hebben, is het afzien met een woonkamer. Onder een schuin dak is een afgetimmerde ruimte die is ingericht als een soort televisiekamer. Er brand één zielig lampje en de bank is eigenlijk een bedbank. Nou, dat laatste is niet zo erg, hij zit prima. Jammer genoeg doet de verwarming het daar niet. Overal is een prima verwarming, maar in dat kamertje is alleen een elektrische radiator die het dus niet doet. Wanneer ik nog een tiener thuis zou hebben wonen, zou die mopperen als hij/zij deze kamer toegewezen zou hebben gekregen, maar wij zitten daar ’s avonds dus een dvd te kijken. Een logé, zou ik zo’n ‘hok’ niet durven aanbieden.

Villa Thalassa, een charmante villa, wij amuseren ons wel.