Parijs vrijdag 6 juli

14:00u zijn we in Parijs. Nou, een beetje aan de rand, maar wij zijn reuze handig met de metro, een beetje hoppen en we zijn in het centrum. We willen ditmaal een speciaal kerkhof bekijken. Het Cimetière du Père Lachaise. Niet dat we nou morbide plaatsen leuk vinden ofzo, maar op dit kerkhof liggen zo’n beetje alle Franse prominenten begraven. Gaan we ook niet speciaal naar kijken hoor, wij houden ons daar niet zo mee bezig, laat maar rusten in vrede. Waarom dan wel?

Nou, misschien kennen jullie het verhaal nog van ons reliëf in de badkamer? Dat is mogelijk door een bekende Belgische kunstenaar gemaakt. Ik heb er een foto van gevonden in een tijdschrift van… jawel, grafkunst. Van het één kwam het ander en wij zijn al tweemaal naar een bijzonder kerkhof in Brussel geweest. In Laken moet ik eigenlijk zeggen. Dat kerkhof wordt wel het ‘Petit Lachaise’ genoemd, omdat het zoveel lijkt op dat van Parijs. Ook daar liggen prominente mensen begraven, maar het bijzondere voor ons is de grafkunst. We hebben een klein atelier naast de begraafplaats in Laken bezocht, waar we veel gezien en geleerd hebben van grafkunst. Ik verwachtte in het depot eigenlijk het origineel van mijn badkamerkunst te vinden, maar ik ben daar niet wijzer geworden. Het oude kerkhof is heel bijzonder met zijn oude praalgraven en heeft zelfs een ondergronds gangenstelsel waar nog meer graven zijn. Iets dergelijks hebben we nu dus in Parijs ook gezien. Eerlijk gezegd vind ik die van Laken mooier. Dat is beter onderhouden en daar zijn echt heel mooie beelden te bewonderen. We waren goed en wel over de bijzondere begraafplaats aan het wandelen toen er een kleine bui met een paar slagen onweer naar beneden viel. Tja, we moeten op zo’n plaats natuurlijk niet zeggen dat een andere begraafplaats mooier is, de geesten maakten er gelijk werk van.

Wij weer in de metro, nu naar het Seine eiland waar ook de Notre Dame staat. Die hebben we nog niet gezien deze keer, want we zijn langs het paleis van justitie gewandeld, dat prachtig gerenoveerd wordt. Het lijkt wel nieuw. Vervolgens naar het driehoekige Place Dauphine. Ook dat ziet er mooi gerenoveerd uit, het is een idyllisch plekje met zijn grote kastanjebomen. Simone Signoret (hé, die kwamen we op de begraafplaats ook al tegen) en Yves Montand hebben lang op dit charmante plein gewoond, waar het drukke stadsgewoel links en rechts van de Seine niet doordringt. Wij vonden er een leuk bistro’tje waar we een lekkere salade hebben gegeten. Het zonnige pleintje veranderde tijdens ons maaltje ineens in een herfstig tafereel, toen er weer een bui met een wolkbreukje en een klap onweer overtrok. De salade en het wijntje bleven gelukkig droog.

Daarna liepen we over Pont Neuf naar het Louvre. ’s Avonds is dat wat minder druk dan overdag, hoewel er nu toch ook honderden mensen rondliepen. We hebben prachtige sculpturen bekeken (ik blijf hopen om spontaan mijn reliëf tegen te komen). Ook heel wat schilderijen van de noordelijke kunstenaars, Vlamingen en Nederlanders. Uiteindelijk nog even naar ‘Mona’ gaan kijken, want je weet maar nooit of je ooit in je leven nog in het Louvre komt natuurlijk. Nou, willen wel hoor, want er is zóveel moois te zien, daar wil ik best nog een paar dagen rondkijken.

Voor vandaag is het echter genoeg, het is inmiddels al dik over elven en ik ben hartstikke moe. Je wilt niet weten wat we morgen allemaal nog willen doen.