zaterdag

Natuurlijk werden we net zo vroeg wakker als de doordeweekse dagen, dus waren we al vroeg op stap. We begonnen met de Puces de Clignancourt, de grootste rommelmarkt ter wereld. Met bijna drieduizend handelaren heeft deze gigantische ‘vlooienmarkt’ voor iedereen wel iets te bieden. Je kunt het eigenlijk geen ‘markt’ meer noemen. De antiquairs en handelaren hebben allemaal hun eigen winkeltje waar ze hun kunst en kitsch kunnen uitstallen. Een deel is overdekt en dat kwam ons goed uit, want de weergoden waren vandaag nogal humeurig. Mijn nieuwe ANWB reisgidsje, dat er inmiddels beduimeld uitziet, wijst me er op dat wie niet van mensenmassa’s houdt, vroeg moet gaan, of anders op een regenachtige dag. De markt, met zijn doolhof van kraampjes en winkeltjes, trekt dagelijks 100.000 bezoekers. Kijkaan, wij zijn er vroeg op een regenachtige dag en genieten van alles wat we zien. Het is echt een prachtige markt, zoals ze voor mij altijd mogen zijn. Natuurlijk hebben we maar een deel bekeken, maar het was zeer de moeite waard.

Tussen de buien door kwamen we weer in de metro terecht en daarmee op Montmartre. Het was eerst tijd voor wat rust en een lunch aan het enige droge tafeltje op het kleurrijke terrasje, wat van het gewoel van de toeristen vandaan. Daarna konden we de mensenmassa wel weer aan en klommen we verder naar boven naar de Sacré-Coeur. De trappen zaten zoals gewoonlijk vol vrolijke toeristen, muzikanten en clandestiene handelaren. Eigenlijk kun je daar wel een middag doorbrengen met mensen kijken en sfeer genieten. Er stond een flinke rij om de kerk te mogen bekijken, dus wij hebben daar niet in gestaan. We waren al eerder in deze kerk. We liepen door naar de Place du Tetre en ondanks dat er steeds meer horeca komt, zijn er gelukkig ook nog volhardende portrettisten en schilders overgebleven om de sfeer leuk te houden. Al met al hebben we dus ook hier weer heel wat tijd doorgebracht. Jammer dat we af en toe moesten schuilen voor een forse bui. Terug naar beneden lopend liet diezelfde regen ons de textielmarkt Saint-Pierre binnenvluchten. Deze en ook andere winkels die alleen maar stoffen verkopen, zijn een lustoord voor mensen die van lappen en lapjes houden (geloof me, buiten wat eten en drinken hebben wij nog niets gekocht dit weekend).

De regen wilde niet meer stoppen en ook nadat we weer wat metro’s in- en uit gegaan waren, bleef het zeuren. We kwamen bij het mooiste plein van de stad, aldus de ANWB. Place des Vosges. Het is in de regeerperiode van Hendrik IV aangelegd en in 1612 in gebruik genomen. Sierlijke renaissancistische paviljoens, opgetrokken uit rood baksteen, omsluiten een klein park. Onder de bogengaanderijen zijn terrassen en kunstgalerieën. Gelukkig dat die arcaden (zuilengangen) er zijn, want nu waren het geen buien meer, maar bleef het regenen. Op een deel onder de bogen werden filmopnamen gemaakt. Mensen, gekleed in prachtige kleding uit vroeger tijd, liepen rond en moesten af en toe hun rol spelen.

We werden moe en lieten eventuele andere plannen varen en hebben tegenover station Lyon wat gegeten, voordat we naar ons hotel teruggingen. Het was ten slotte alweer 7 uur en ons hotel ligt aan de rand van de stad. Het is mooi geweest voor vandaag. We moeten uitgerust zijn voor morgen, want tenslotte maken we deze reis niet zomaar, we hebben een opdracht voor de zondag.