Zondag 30 december

Wat is het hier stil en donker in de nacht. De dag begint met regen. We gaan eerst naar het stadje Baiersbronn, want zoals gezegd zitten wij in Obertal. Zeven kilometer verder ligt het, maar we zien niets waar we nou de regen voor in zullen gaan. We rijden eerst maar eens door naar Freudenstadt. Ik heb gelezen dat daar het grootste marktplein van Duitsland is, maar belangrijker nog: helemaal rondom het kolossale plein (216 x219m) loopt een galerij met door zuilen gedragen bogen. Daar blijven we droog en kunnen we toch van alles bekijken. De mooie winkels zijn natuurlijk op zondag gesloten, maar het plein zelf is ook erg de moeite waard. Het is verfraaid met beelden en fonteinen. De evangelische kerk loopt net leeg na de dienst, dus daar kunnen we ook even een kijkje binnen nemen. De kerk bestaat uit twee schepen, elk met een eigen orgel en galerij, een voor vrouwen, de andere voor mannen. Op het kruispunt van de schepen staan het altaar en de kansel. Het is zeer de moeite waard om te bekijken. Als we het hele plein zijn rondgelopen, sprinten we door de regen naar de auto terug.

Zoals jullie wel kunnen verwachten, ben ik natuurlijk van tevoren naar de bibliotheek geweest en daar vond ik een boekje van de ANWB ‘Zwarte Woud Actief’. Wandelingen, fietstochten en autotochten. Door de regen vallen de eerste twee al af, maar een autotocht is ook met regen wel leuk. Toevallig begint er één vanuit Freudenstadt. We rijden door Lossburg en gaan dan door naar Alpirsbach. De naam is verbonden met het bier dat hier gebrouwen wordt. Oorspronkelijk waren het de monniken die dat deden. Klooster en brouwerij zijn te bezichtigen, maar in deze periode rondom de feestdagen niet. De regen lijkt even pauze te hebben en de stad met zijn historische huizen is de moeite van een wandelingetje waard. Ik zie zelfs even een streepje zon!

Bij Schenkenzell, waar het watertje Kleine Kinzig in de Kinzig uitmondt, durven we het aan een wandeling naar de hooggelegen ruïne Schenkenburg te maken. Mooie uitzichtpunten natuurlijk. Een paar kilometer verder ligt Schiltach, een schilderachtig klein luchtkuuroord. De oude stad met zijn middeleeuwse marktplein en steegjes met trappen, is iets bijzonders. In 1275 werd voor het eerst melding gemaakt van het stadje, waar veel leerlooiers en vlotters woonden. Twee kleine musea getuigen daar nog van en zijn gelukkig open.

Daarna begint het te schemeren, al is het nog geen halfvier. De bewolking wordt steeds dikker, tijd om naar huis te gaan. Een prachtige dag en terwijl ik dit schrijf, bekijk ik de vele foto’s die we namen. Misschien kunnen we komende dagen de autoroute nog afmaken. Ik wil best nog even terug naar Schiltach om daarvandaan te beginnen.