Maandag

Maandag

Het doel van deze dag is eigenlijk de reden waaromheen de hele reis is opgebouwd. Onze dirigent, Ted van der Heijdt, vindt het een uitdaging om op bijzondere locaties te zingen. Ditmaal was dat in de Thomaskirche in Leipzig. We pakken dus onze koffers en stappen in de bus die ons naar Leipzig brengt. De kamers zijn al klaar, dus we kunnen onze bagage kwijt en hebben tijd om voor het concert alvast wat van deze stad te zien. We lopen over de Markt met het oude raadhuis en zien tal van prachtige gebouwen om ons heen. Een halfuurtje later zien we een deel van de koorleden met aanhang op het terras van 'Coffebaum', een van Europa's oudste koffiehuizen. Sinds 1711 wordt hier koffie geserveerd. Tal van beroemdheden dronken hier al koffie. Boven het restaurant is nog een koffiemuseum. Wij drinken ook een kop koffie en wandelen verder. Natuurlijk willen we alvast naar de kerk, waar we straks zullen zingen.

Even in de geschiedenis duiken:
Johann Sebastian Bach was in Leipzig o.a. muzikaal leider van het Thomanerchor, verantwoordelijk voor de muziek in de Thomaskirche en de Nikolaikirche en leraar van de Thomasschule. Bach werd meer gezien als organist dan als componist. Toch componeerde hij hier o.a. de Matthäus-Passion, de Johannes-Passionen het zogenoemde Weihnachtsoratorium, om maar wat te noemen. In 1790 overleed hij op 28 juli. Bach werd drie dagen later anoniem begraven op het kerkhof van de Johanneskerk van Leipzig. De precieze plek van zijn graf werd al snel vergeten. In 1894 werd de Johanneskerk uitgebreid en gerenoveerd, waardoor een deel van het kerkhof moest worden geruimd. Er werden pogingen gedaan Bachs stoffelijke resten terug te vinden. Uiteindelijk werd er in de buurt van de locatie een skelet gevonden, dat in de kerk werd herbegraven. Nadat de Johanneskerk in de Tweede Wereldoorlog was verwoest, werd Bach in 1950 opnieuw herbegraven in de Thomaskerk. Tot op heden bestaat er echter twijfel of de stoffelijke resten werkelijk van Bach zijn.

Om twee uur begint ons concert. De Thomaskerk beschikt tegenwoordig over twee grote orgels. Eerst speelt Tannie 20 minuten op één van die twee orgels. Ik heb haar niet meer gesproken, dus ik weet niet op welk orgel ze speelde, maar de kerk, die druk bezocht werd op dat moment, was vervuld van Bachklanken.

Bach blijft zelfs in de Thomaskirche ver op afstand, al lijkt men nergens Bach zo nabij te komen als hier, waar zijn gebeente begraven ligt onder een bronzen plaat. Ik zal er een foto bijdoen om het duidelijk te maken. Het deel dat op de foto te zien is, mag niet belopen worden. Het ligt iets verhoogd en op de paar treden die ervoor liggen zingen wij ons laatste concert van deze reis. De wens van Ted, maar tot plezier van ons allemaal.

Naar mijn gevoel gaat het prima (voor wat mijn mening waard is). Er wordt goed gezongen, het klinkt goed en Ted heeft er zichtbaar plezier in. Waarschijnlijk iedereen, maar ik sta op de voorste rij en mag natuurlijk niet omkijken. Nee, wij zingen hier geen Bach, dat is de goden verzoeken. Wij zingen o.a. Werken van Javier Busto.

Na afloop zei Ted: “We hebben het goed gedaan, ik heb Bach niet horen mopperen.” (Of woorden van die strekking).

Achteraf krijgen wij nog complimenten van luisteraars. Veelal passanten, die toevallig de kerk komen bezoeken, maar eenmaal aan het luisteren, worden ze tot wat langer blijven gedwongen door onze koorklanken.

Ik verwissel mijn mooie, maar pijnlijke,lakschoenen voor gemakkelijke schoenen en we lopen in stevig tempo terug naar het hotel om ons weer te verkleden. Terug naar het centrum en naast de Thomaskirche dan eindelijk die kop koffie die we echt verdiend hebben. We genieten op deze plaats nog even na. Daarna vervolgen wij onze stadswandeling weer, tot het tijd is voor het diner.

Vanavond hebben we nog een leuk uitstapje, maar als jullie het niet erg vinden, schrijf ik daar morgen over. Dit deel was lang genoeg, toch?