Zondag 5 juli tweede poging
Door: Ria
Blijf op de hoogte en volg Ria
06 Juli 2015 | IJsland, Dalvík
Vandaag trekken we verder. We maken ons huisje schoon en rijden noordwaarts over de ringweg. Zoals het woord al zegt, is dat een weg die (bijna) heel IJsland rondgaat. Als je alsmaar de ringweg dezelfde kant volgt, kom je uiteindelijk weer bij het beginpunt uit. De totale lengte is 1339 kilometer en je mag er 90 km per uur rijden. Natuurlijk rijden we niet zomaar van A naar B, alles wat we onderweg kunnen en willen zien, pakken we gelijk even mee. Dat begint vandaag al bij een paar mooie kraters. Ze worden in mijn reisgids niet eens genoemd, waarschijnlijk is het nog maar kort voor publiek geopend. Om helemaal boven bij de krater te komen, zijn mooie houten trappen over de losse brokken lavasteen gemaakt, zodat het goed te doen is. Eenmaal boven kun je in de krater kijken. Er zijn er twee. Het is een vreemd gezicht. In het toch wel groene landschap zijn daar ineens twee grote bulten. Ik zal het even wat onsmakelijk vergelijken: Stel je twee grote steenpuisten voor. Die borrelen en zweren totdat ineens de druk te groot wordt. Alle pus stroomt er als gloeiende lava uit. Wanneer de achtergebleven puist helemaal schoon is, blijft er een gapend gat over. Nou, zoiets dus, maar dan in het groot. Ik raap een stuk lavasteen op en herken er iets in van de steenkolen die we vroeger in de kachel brandden. Eenmaal uitgebrand, vond je wel eens van die stukken steen in de asla. De lavastenen lijken daar wel wat op. Ik stel me voor, hoe dat moet zijn als zo'n stroom van gloeiende, brandende stenen naar beneden komt. Brrrr, ik steek de steen in mijn zak, wie weet is het inspiratie voor een verhaal.
We vervolgen onze tocht door de heuvels. We rijden door een vochtige hoogvlakte met een onuitsprekelijke naam. Ik kan hem niet eens opschrijven, omdat ons alfabet niet alle IJslandse letters kent. We zien de wolken daar prachtig over de bergen trekken, maar als we zelf hoger komen, rijden we kilometers lang door een dikke, dikke mist, wég mooie vergezichten. Als we alles weer goed kunnen zien, komen we bij Stadur, daar bekijken we een kerkje van 1884.Verder op onze tocht zien we ineens een groep paarden. Op de voorste en de laatste paarden zitten berijders, maar de grote tussengroep blijft netjes volgen. De IJslandse paarden hebben een andere loop dan de onze. Wij kennen maar drie 'gangen', de IJslandse kent er vijf. Het klinkt opvallend anders als de groep langs dendert. Práchtig om te zien natuurlijk, een geweldige achtergrond van de bergen, ik verheug me nu al op de foto's en de film.
Niet veel later maken we een tussenstop bij een meertje, waar veel vogels te zien zijn. Het is vlakbij een paardenboerderij en lopend over het voetpad naar de vogel-spotplaats, zien we alweer van die prachtige paarden. In het huisje om vogels te spotten staat zomaar een prachtige verrekijker op een statief. We zien niet zoveel vogels, maar de korte wandeling in de zon in dat prachtige gebied is een heerlijke onderbreking van de tocht, we moeten vandaag 350 kilometer rijden.
Rivieren en delta's worden afgewisseld met bergruggen, we bezoeken nog een turfkerkje, we rijden over een bergpas en hobbelen over onooglijk weggetjes voor nóg twee kerkjes. Ze zijn bijzonder, liggen op de route, dus dan moeten we ze zien. We rijden door een bergmassief met overal kleine watervallen. We zien prachtig bloeiende dalen, meanderende watertjes en bereiken uiteindelijk onze volgende bestemming, vlakbij Dalvik dat in het noorden van IJsland ligt. Ik vind dit huisje veel prettiger en voel me er gelijk thuis. Met een uitzicht op besneeuwde bergen en een fjord, kook ik snel een maaltje, het is al bijna acht uur.
Ik zou overal veel meer over willen en kunnen schrijven, maar ik zal het jullie besparen. Als er vragen zijn, hoor ik dat wel, al is het met vertraging. Ook hier geen internet. Leuk om te vertellen: Ik lees nu natuurlijk allerlei wetenswaardigheden over IJsland... er zijn hier geen mieren... Tja, je hebt er niets aan om het te weten, maar ik krijg het niet meer uit mijn hoofd. Zijn er nog meer landen waar geen mieren zijn en hoe komt dat dan?
We treffen het ontzettend met het weer, het is droog en niet al te koud. Vandaag tussen de 6 (in de mist) en 16 graden, paar spetters en een stevige wind.
-
06 Juli 2015 - 12:38
Edith:
Het is weer leuk om jullie te volgen via je blog Ria. Met een jas aan is 16 graden wel te doen denk ik.
Nog een mooie reis. Groetjes
-
06 Juli 2015 - 20:48
Cis:
Weer leuk om te lezen. Ik volg jullie.
Verder een mooie reis. -
06 Juli 2015 - 21:28
Leny:
Een dagje rijden met interessante bezienswaardigheden onderweg. En dat 350 km lang met een gemiddelde van? Rijden jullie allebei?
Antwoord op je vraag: op Spitsbergen (Svalbard) heb ik ook geen mieren gezien. Heeft het met de temperatuur van de grond te maken?
Wie het weet, mag het zeggen.
Veel plezier in dit gezellige huisje. -
07 Juli 2015 - 18:49
Sila:
Ik vind een geweldig verhaal. Wat is daar mooi. Ik reis gewoon verder met jou. Idilisch!
Ik vond het geval van ontbreken van de mieren heel merkwaardig. Na even denken komt mij binnen dat de grond is daar misschien te heet onder hun voeten geworden. En... je weet mieren hebben vier poten.
(grapje...).
Geniet van, Ria.
Vele groeten van mij. -
14 Juli 2015 - 14:33
Sila:
Jouw beschrijving van de plaatsen die jij bezoekt doen mij terug denken aan de serie van de "Aardse kinderen". Mooi, Hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley