14 juli dinsdag

14 juli dinsdag

Het heeft heel de nacht hard geregend en als we vertrekken, regent het nog steeds. We rijden naar Hveragerdi, ten westen van Selfoss. Hveragerdi ligt midden in een hetebronnengebied. Hier liggen ook de, met geothermische energie verwarmde, kassen waar niet alleen het grootste deel van het IJslandse voedsel geproduceerd wordt, maar ook rozen en tropische planten. Het dorp heeft ook een toeristinfo in een vrij nieuw winkelcentrum. Tijdens de bouw vond een zware aardbeving plaats en onder de Tourist Info lag het epicentrum. De architect besloot de ontstane scheur met glas te bedekken en de plannen iets te wijzigen. Nu kun je dus in de aardscheur kijken en je bijzonder kwetsbaar voelen. Midden in het dorp heeft men een gebied met hete bronnen omheind en van informatieve teksten voorzien. Tegen betaling kunnen we er een kijkje nemen. Na het solfatarenveld eerder deze vakantie, is het een beetje simpel, maar vooruit, toch ook wel mooi. We hoeven er nu geen moeite voor te doen, misschien is het daarom ook minder mooi?

Er is hier ook een tuinbouwschool, achter de school is een geothermisch gebied voor publiek opengesteld, dus ook daar wandelen we rond. Overal komt stoom uit de grond. We zien bij het park achter de school een groep ruiters die net op stap gaan voor een tocht. Prachtig gezicht is dat. Het maken van toeristische tochten per paard is erg in trek. Het is niet eens zo heel lang geleden dat er nog geen geasfalteerde wegen lagen en alles per paard werd gedaan. Ik las in mijn reisgids dat pas na de tweede wereldoorlog het paard verdrongen werd door de auto. Er zijn nog steeds veel wegen alleen met een jeep toegankelijk.

We rijden nog wat verder om een wandeling in dit gebied te maken. Het is tien graden en zowaar droog geworden. Het is een prachtig, groen dal en de parkeerplaats staat vol met auto's van wandelliefhebbers. Ook hier zien we overal stoompluimen uit de grond komen. Het restaurantje is nog dicht, dus komt de thermosfles weer goed van pas, we eten er gelijk alvast een boterham bij. De weg gaat natuurlijk stijl omhoog. We zien een bron die blubber omhoog spuwt en er loopt een beekje met warm water. Na het eerste stuk met een breed pad, wordt het smaller en smaller. De wolken schuiven over de berg en al snel lopen we in de mist en begint het te regenen. Hoger en hoger gaat het pad, dat steeds glibberiger wordt. Mijn kuiten protesteren hevig en ik heb het gevoel dat mijn spieren zullen scheuren. Na drie kwartier geef ik het op. Door mijn natte bril en de mist zie ik niets meer van de mooie omgeving en voorlopig is er nog geen eind in zicht. Het eerste deel van de wandeling is 3 kilometer, maar de beloning van het mooie uitzicht en nóg een bron zal ik amper zien. Nee hoor, genoeg, we gaan naar beneden. Ik gibber weg en dreig te vallen, maar kan me nog nét met één hand opvangen, bah, gelijk allemaal blubber. Gelukkig zijn er beekjes genoeg om me af te spoelen. Nou, onze beweging ook weer gehad vandaag.

We rijden wat zuidelijker, richting Eyrarbakki. Het is even zoeken, maar er is daar een vogelreservaat, waar een wandeling is uitgezet in het weiland. Lekker vlak dus, maar wel moerassig. Het is weer droog, dus banjeren we al snel door het hoge gras op zoek naar bijzondere vogels die voor ons willen poseren.

Weer wat later gaan we noordelijk, naar Thingvellir. Daar ligt een heel groot meer en er is veel te zien. We zijn echter te laat om daar nog goed aandacht aan te kunnen besteden en het informatiecentrum sluit al om vijf uur. Misschien komt het er morgen nog van? We hebben nog wel een paar verlangens op ons lijstje staan en nog maar één dag te gaan...

Via Laugarvatn, waar ook nog hete bronnen zijn (één werd er ooit als doopvont gebruikt), rijden we naar huis terug. Het is over zessen, ik ga koken en mijn dagboek bijwerken.