Maandag 13 juli

13 juli maandag

Vandaag is onze dochter jarig, we zijn haar niet vergeten, maar ze krijgt vandaag alleen een virtuele knuffel. Het wordt nu en in de toekomst steeds moeilijker tussen de verjaardagen door te laveren om te kunnen reizen.

Het regent en het blijft heel de dag regenen. Met tien graden is het niet koud, maar het is nat bij alles wat we doen. Ik praat er verder niet meer over, het is maar dat jullie weten dat we bij al die leuke dingen wel steeds natte kleren aan hebben.

Het was heerlijk om een nachtje in het hotel te zijn geweest. Lekker luxe, niets hoeven doen, lekker geslapen en uitgebreid ontbeten, we kunnen er weer tegen. We moeten vandaag nog een stuk over de ringweg naar het westen (richting vliegveld). We rijden door een vrij vlak gebied. De eerste stop is bij Laufskálavördur, het is niet meer dan een heuveltje. Dit lage heuveltje diende als baken voor de reizigers in dit verder zo vlakke landschap. Waarom weet niemand, maar iedereen die hier voor de eerste keer langskwam, werd verondersteld een steen op het heuveltje te leggen om zo gevrijwaard te blijven van pech onderweg. Er staan nu dan ook allemaal 'steenmannetjes'. Om deze traditie in ere te houden, heeft de Public Roads Administration er destijds enkele vrachtwagens stenen gestort.

Deze en al die andere achtergondinformatie heb ik uit mijn reisgids van Dominicus, die als een veel geraadpleegde leidsman met me meereist. Deze gids vertelt ons ook dat we nu over een grote spoelvlakte rijden. Hier komen regelmatig zandstormen voor, die het zicht ernstig kunnen belemmeren. We nemen op aanraden van de gids een kijkje bij een grote alleenstaande kaap, die vernoemd is naar een goede vriend van Ingolfur Arnarson, die hier als eerste een voet aan land zette. Je kunt er een mooie wandeling maken (bij goed weer).

We rijden verder naar Vik, een klein plaatsje waar we een blik kunnen werpen op een wolfabriek waar heerlijk warme IJslandse truien worden gemaakt. Vik heeft echter nog iets te bieden. Er staat een berg van 340 meter hoog, aan de zeezijde nestelen veel zeevogels. Vooral de papagaaiduikers zijn er goed vertegenwoordigd. Vanaf een parkeerplaats vlak bij het zwarte strand lopen we langs de berg, die wat ondiepe grotten heeft en prachtige basaltformaties. Het hoogtepunt van de broedtijd is eigenlijk maar tot eind juni, maar we hopen op wat treuzelaars. In de zee steken wat rotsformaties puntig omhoog. Dat zijn de vogelrotsen. Bij de top vliegen veel witte vogels die af en toe een duik naar hun nest maken, hoog op de berg. Wat lager broeden de papagaaiduikers, die zien we daar niet, zij hebben hun nesten wat meer verstopt en zoals gezegd, het seizoen is al ver voorbij. In zee zwemmen echter volop van die grappige vogels met hun oranje snavels. Ze zijn wat te ver weg om mooie foto's te kunnen maken (denk ook aan die regendruppels op onze lens), maar we hebben ze wél gezien. De branding is hier behoorlijk stevig en het is mooi fotograferen op dit vreemde zwarte stenige strand. Mooi, al die glanzende eivormige stenen. Mijn koffer gaat weer even zwaar terug als ik hem op de heenreis heb meegenomen. We eten bij het restaurantje een kop soep. Hier kun je altijd en overal een kop 'soep van de dag' eten.

Vlak bij Skógar komt een hoge waterval naar beneden, de Skógarfoss. Volgens een oude legende staat er onder de waterval een kist goud verborgen. Er zijn hier, hoger gelegen, nog meer watervallen, maar die wandeling is alleen geschikt voor geoefende wandelaars zonder hoogtevrees en bij goed, droog weer. Wij klimmen braaf de ruim 450 treden van een degelijke trap omhoog om hem ook van bovenaf te kunnen bekijken. Ook al maken we geen grote, kilometers lange wandelingen, we zijn toch heel actief bezig hoor.

We weten natuurlijk allemaal nog van die vulkaanuitbarsting van 2010 die het hele Europese vliegverkeer in de war stuurde. Een stuk verder op de ringweg passeren we een boerderij, die helemaal door die aslaag werd bedekt. Bij een informatiecentrum er tegenover, kunnen we er een film van bekijken. Indrukwekkend hoor, de wetenschap dat het hier altijd nog rommelt en beweegt onder de aardkorst. De boerderij staat er weer schoon en welvarend bij, dat wel, maar de bewoners zullen het nooit meer vergeten.

Weer een stuk verder, nog een waterval. We slaan niets over. De Seljalandsfoss is een kleine, maar hoge waterval aan de voet van de gletsjer Eyjafjallajökull. Hier kunnen we zelfs achter de waterval langs lopen, welja, we zijn toch nat en het is altijd een mooi gezicht. Dat worden vast weer mooie foto's. De foto's die ik nu bij het verslag plaats, zijn maar gewoon kiekjes van mijn filmcamera hoor, Peters foto's zijn veel te grote bestanden om erbij te zetten. Die gaan in het dikke fotoverslag als we weer thuis zijn.

Onze reis zit erop voor vandaag. Bij Selfoss moeten we de ringweg verlaten om naar onze laatste vakantiewoning te gaan. Een mooie, ruime woning, eindelijk eens een behoorlijke douche en zelfs buiten een 'hot tub'. In IJsland is het binnen overal erg warm, dit huis is 27 graden met het nadrukkelijke verzoek niets aan de thermostaat te veranderen. Als het te warm is graag deuren en ramen openzetten. Tja, we zitten weer bij de warme bronnen in de buurt, verwarming zal hier niet zo duur zijn. Voor mij natuurlijk véél te warm. Gelukkig hebben we een grote serre met veel glas. Deuren open, zo is het wel te doen, laat die regen nu maar vallen, maar geef ons alsjeblieft morgen nog eens een droge dag.