12 februari vrijdag

Voor de lezer een saaie dag, maar wij zijn er blij mee. Na het ontbijt (en de pijnstillers die nog hard nodig zijn), gaan we op stap.

Gisteren was het donker toen we hier aankwamen. Groot was de verrassing toen we het vanmorgen licht zagen worden. De lucht kleurde in alle mogelijke pasteltinten en onze camera's klikten achter elkaar. We hebben vandaag een dag om in te vullen naar eigen goeddunken en al wekenlang wisten we, dat we hier graag wilden wandelen. Al snel zijn we op stap. De sneeuw ligt te hoog om de bergen in te kunnen, maar over de hoofdweg is het prima lopen. Het is hier in deze uithoek niet druk, dus wij maken ons ook niet druk. Het dorpje Hamn had ooit 650 inwoners. De eerste elektriciteitscentrale op waterkracht ter wereld werd hier gebouwd in 1882 en er was ook een nikkelfabriek. Nu zijn er nog maar tien inwoners en staat er een prachtig hotel dat het landschap niet heeft aangetast.

We hoeven niets te gaan bekijken, alleen maar genieten van de natuur die hier ongerept aanwezig is. De zachte kleuren van de lucht in combinatie met de ruwe bergen, is adembenemend. Het is rond het vriespunt en heerlijk wandelweer. Als ik me voor de zoveelste keer omdraai om alles goed in me op te nemen, zie ik een donkergrijze wolk over de bergrand trekken. Met een behoorlijke vaart komt hij dichterbij en verdringt de lieflijke pasteltinten.

Ineens valt er hagel, die even later overgaat in sneeuw. Het is hier nog volop winter, dat is wat we willen! Winterwandelen in de bergen, ik geniet met grote happen en iedere teug brengt gezonde, zuivere lucht in mijn longen.

Het blijft niet lang sneeuwen en op ons gemak lopen we verder. Na vijf kilometer staan er wat huizen, waarschijnlijk zomer- of vakantiehuizen, het ziet er nu mooi, maar verlaten uit. Er is ook een klein kerkhof, de graven hebben een zachte witte deken en het geheel ziet er uit of er al dagenlang niemand in de sneeuw heeft gelopen. We gaan op de terugtocht, uiteindelijk hebben we ongeveer twaalf kilometer gelopen als we weer bij het hotel terug zijn. We hebben halfpension, maar worden pas om zeven uur aan het diner verwacht. We hebben behoorlijk trek en in die prachtige keuken van ons appartement kan ik niets klaarmaken, want er zijn hier geen winkels. In het restaurant van het hotel zit een groep, die net terug is van een excursie, die wij morgen gaan doen. Ze zitten te lunchen, zou de keuken voor ons ook iets hebben? Gelukkig kunnen we een kop soep krijgen. Die smaakt ons heerlijk. Terug in ons eigen huis is het nog niet donker, al is het toch een uur of drie. We zetten een kop oploskoffie en zakken neer in onze heerlijke stoelen.

We hebben grote ramen en kijken uit over het fjord. Peter leest wat en ik schilder een beetje. Het wordt hier later donker dan de afgelopen dagen in Tromsø, we kunnen nog lang van ons mooie uitzicht genieten.

Het hotel serveert arctische maaltijden en daar hebben we gisteravond van genoten. Ik kijk er nu weer verlangend naar uit. In Tromsø en Oslo aten we vaak al om een uur of vijf, omdat we de lunch oversloegen, nu is het wennen om pas om zeven uur te eten. We zijn toch echte liefhebbers tenslotte.