14 februari zondag

Eerst even vertellen over gisteravond? Nou, na het eten gelijk op een donkere plek gaan kijken, maar er is niets te zien. Naar een andere plaats, waar anderen de vorige dag wat groen hebben gezien, nee, niets.

We gaan nog maar eens een potje Yahtzee doen, maar halverwege word ik weer onrustig.
“Zullen we nog even gaan kijken?”
Bergschoenen aan, dikke jas aan, muts op. Je gaat hier niet 'even' iets doen. Aan de ene kant gekeken, niets. Peter wil terug zijn Yahtzee, maar ik vind dat ik al die moeite van die schoenen niet voor niets heb gedaan.
“Nog even aan de andere kant kijken!”

Een enkele wolk hangt als een veeg boven de bergen. Als ik erop focus, lijkt hij groen te zijn. Snel breidt hij zich uit en het groen wordt intenser. Hij verplaatst zich sneller dan wolken gewoonlijk doen. Het is alsof de aarde vlak boven de grond een roodachtige gloed krijgt.

De camera klikt foto na foto. Door de ingestelde langere sluitertijd en het juiste diafragma, is dit natuurverschijnsel op een foto dan nog beter te zien dan met het blote oog.

Het noorderlicht lacht ons toe.

Vandaag trekken we verder. Hoewel we iets noordelijker reizen, zijn we eigenlijk aan de terugreis begonnen. Om tien uur staat er een busje voor ons klaar, die ons in drie kwartier naar de aanlegplaats van de Hurtigruten brengt. Het is een prachtige tocht door het witte landschap. Het verkeer lijkt hier weinig moeite mee te hebben, ze rijden net zo gemakkelijk over de besneeuwde, soms spiegelgladde wegen, als wij op onze provinciale wegen. Het is een prachtige afsluiting en ik ben alvast begonnen met afscheid nemen van de winter. Het is niet anders.

We schepen in en om kwart voor twaalf varen we af. Ook vandaag nog geldt de Hurtigruten postbootroute tussen Bergen en Kirkenes als de levensader van Noorwegen. Je kunt het zien als een soort cruiseschip. We hebben een heerlijke, wat overdadige lunch aan boord en hoeven verder niets te doen. Het is min drie, maar wij zijn toch voornamelijk buiten te vinden. Kijkend naar de besneeuwde bergen. Om halfdrie gaat het schip voor anker in Tromsø. Daar zal hij vier uur blijven liggen. Veel mensen gaan de stad bekijken. Wij hebben er onze laatste overnachting in hetzelfde hotel, op dezelfde kamer als eerder deze week. Het voelt als thuiskomen.

We zetten de koffers neer en gaan gelijk nog even op stap, we weten dat het hier iets vroeger donker wordt dan in Hamn. Toch lijkt het alweer wat langer licht te zijn, ooit wordt het hier ook weer lente, maar dat tekort aan licht is het ergste. We maken nog een lekkere wandeling door de besneeuwde straten. De laatste foto's, de laatste slippartijen. Warm eten hoeven we niet meer. We kunnen ergens een broodje kopen, dat moet genoeg zijn na de warme lunch.

Morgen nog een lange reisdag. Vroeg op, want om even over zeven moeten we bij de bushalte staan, voor de bus die ons naar het vliegveld brengt. We moeten twee keer overstappen, dus het is een dag van lange wachttijden, veel lezen. 's Avonds hebben we onze koorrepetitie, dat willen we niet laten schieten, aan ons zal het niet liggen, al kom ik op mijn bergschoenen. De zangmappen liggen al achterin de auto.

Sorry voor de slechte kwaliteit van de foto. We hebben met een mobieltje een foto gemaakt van de display van Peters camera. Die foto's moeten nog worden bewerkt en in een ander bestand gezet. Het is maar voor het idee, de echte foto's mag je later komen bekijken.