16 mei woensdag

Tadoussac is van oorsprong een dorp van pelsdierhandel. In 1600 kozen Franse kooplieden het dorp om hun eerste pelsdierhandel te vestigen. Later, in de 19e eeuw, kwamen welgestelde toeristen naar het dorp om van de woeste natuur te genieten. Je kijkt hier uit over de samenloop van de rivieren St.-Lawrence en Saguenay.

Door de goede omstandigheden hebben walvissen in de buurt van de monding hun ideale leefgebied gevonden. Niet alleen walvissen, maar ook orka’s, zeehonden en witte dolfijnen kunnen hier met een beetje geluk gespot worden.

We gaan vanmorgen een walvisexcursie maken. Eigenlijk zouden we om 13:00u vertrekken, maar we hebben het gelukkig naar 9:45u kunnen zetten, dat komt ons beter uit. Het is zwaar bewolkt, maar gelukkig wel droog. We trekken warme kleren aan en daaroverheen een regenjack, dat houdt de wind goed tegen. Het is koud op het water, maar al snel zien we de eerste witte rug van een dolfijn in de verte. Speurend over het water en met hulp van de deskundige ogen van een gids zien we steeds meer bijzondere vissen. Het is moeilijk om ze op foto of film te krijgen, maar dat wat onze ogen zien telt natuurlijk het meest. Wonderbaarlijk om zo met een boot tussen die enorme dieren te varen. De zeehonden zijn minder schuw dan de grotere vissen, die laten zich niet van ál te dichtbij zien. Drie uur later zijn we weer aan wal.

Onze auto staat al gepakt, dus kunnen we gelijk vertrekken. We moeten vandaag terug naar Québec City, hetzelfde hotel. Al reden we gisteren ook deze weg, het is nog steeds mooi. Het lijkt wel alsof de bomen in het boreale woud in één nacht wat groener zijn geworden. Gisteren leken de berkenbomen dood, vandaag zie ik piepkleine blaadjes. We lunchen onderweg en als de zon ineens doorkomt, zien we een paar heerlijke stoelen staan, uitnodigend met uitzicht over de rivier. We willen straks ook nog even bij de waterval kijken die we gisteren zagen.

We rijden verder en zien in de verte diepgrijze luchten. Als ik even bij de supermarkt een paar stokbroodjes koop voor het avondeten (we hebben al warm geluncht, dus mag het vanavond wel simpel), valt er een kletterende bui naar beneden. De waterval lijkt over onze auto heen te stromen, we zien amper wat er op de weg gebeurt. Knetterend donderslagen, lange bliksemschichten, wegen vol water. Voorzichtig rijdt Peter verder. Als we bij de waterval komen, is het ergste weer voorbij. We kunnen nog even uitstappen om hem goed te bekijken, maar een wandeling maken en alle trappen oplopen zit er niet meer in. Om halfzeven zijn we bij het hotel. Gelukkig hebben we de oude binnenstad al bekeken, het zou nu niet zo lekker zijn met die regen. Tegenover het hotel schijnt het een lustoord te zijn voor shopverslaafden. In totaal meer dan 635 boetiekjes en winkels, wáár zijn mijn winkelvriendinnen? We kunnen ook gaan zwemmen in het kleine binnenbad van het hotel. We kunnen ook gewoon onze koffer weer eens fatsoeneren (de mijne dan), lekker lezen en mijn dagboek bijwerken.

Het is leuk om te merken dat er veel mensen mijn dagboek lezen en er af en toe een reactie onder zetten.