Woensdag 2 januari

De perfecte vakantiedag. Als we onze ogen en de gordijnen goed open hebben, zien we dat er witte neerslag valt. We passen direct onze plannen aan en kijken of we vanuit ons huis een mooie wandeling kunnen maken. Voordat ik de eerste slok thee gedronken heb is het alweer droog. Dan toch maar met de auto weg. Ik heb nog wel een leuke route. Onze jassen en schoenen zijn weer droog en de zon kijkt af en toe goedkeurend naar beneden.

We hebben pas een kilometer of tien gereden als de weg stijgt naar ruim 1000 meter hoogte. Het is de berg Schliffkopf. Een ruig gebied waar jaarlijks veel regen valt. Er zijn per jaar 180 dagen met mist of nevel. Er liggen wat sneeuwresten langs de weg, dat hebben we deze dagen wel vaker gezien. Hoger en hoger gaan we en ik zie steeds meer sneeuw. MOOI! Ik pak mijn camera om vanuit de auto te kunnen filmen. Bij een parkeerplaatsje even gestopt, want Peter wil natuurlijk met sneeuwfoto's thuiskomen. Hier willen we wel wandelen. We rijden nog een paar honderd meter verder en zie: een parkeerplaats waar wandelingen beginnen. Een prachtige, niet te lange wandeling, waar wij natuurlijk toch geruime tijd over doen. We klikken en filmen en snuiven de koude, frisse lucht op. Het is rond het vriespunt en inderdaad, de zon laat zich steeds verdrijven door dikke, grijze wolkenvelden.

Tegen één uur zijn we terug bij de auto, voldaan, onze dag kan niet meer stuk. We rijden verder en al snel dalen we langs een weg met haarspeldbochten richting Oppenau. De sneeuw verdwijnt al snel uit ons beeld. Daarvoor in de plaats krijgen we weer leuke plaatjes met mooie oude stadskernen, zoals bijvoorbeeld Oberkirch, waar we, nog nagenietend, wat eten. Mmm, dat smaakt nu extra lekker natuurlijk. Onze wangen zijn rood van de buitenlucht. Via de wijnvelden van Kappelrodeck rijden we terug naar huis. De dag is alweer voorbij. Tijd voor de dikke boeken en de meegenomen DVD’s.