Zaterdag 4 juli

Zaterdag 4 juli

Vanmiddag moeten we op tijd bij de Langjökull gletsjer zijn, dus kunnen we vanmorgen niet onbekommerd onze gang gaan. Nog onder de indruk van de twee watervallen van gisteren, rijden we daar nog een keer naartoe en maken een korte wandeling, een langere kan daar jammer genoeg niet. Ik vind de rust om wat te zitten schilderen, met mijn billen op de houten plankier en mijn ogen gericht op de 'kinderwaterval'. Het verhaal laat me niet los en ik zie in het woest kolkende water de woede en onmacht van de moeder, die de brug kapot slaat. Jammer dat ik niet echt kan schilderen, mijn aquarel wordt veel te lieflijk en ik krijg dat water niet goed. Toch leuk dat ik daar zo lekker in het zonnetje zit te schilderen, dan is het pas echt vakantie. Peter loopt met zijn camera overal nog wat mooie plaatjes te schieten. We kunnen zelfs een kop koffie kopen en rijden dan weg.

Het is nog veel te vroeg, maar we moeten 18 kilometer over een weg, waar we mogelijk niet met onze kleine huurauto mogen komen.Niet geasfalteerd en moeilijk te bereiden. Ik kan goed begrijpen dat we hier zoveel van die grote fourwheeldrivers zien, liefst nog met 'big wheels' ook. Prachtig gezicht en zo helemaal passend in dit landschap. Harder dan 30 kilometer per uur kunnen wij niet. We zijn blij dat we zo ruim de tijd hebben genomen, over die 18 kilometer hebben we een uur gedaan. Dacht ik gisteren nog dat IJsland toch veel groener is dan ik verwachtte, nu zie ik pas dat kale maanlandschap waar ik over gehoord heb. De weg stijgt langzaam en bij iedere meter die we hoger komen, wordt het kaler tot er uiteindelijk alleen maar stoffige lavasteen overblijft. O nee, omdat we maar zo langzaam rijden, zie ik dat ook hier tijm groeit en een lief wit bloempje dat dapper tegen de wind vecht. Het is 14 graden en het waait een beetje, zeker op deze berg. De enkele keer dat er een auto passeert, komt er een lading fijn geel stof over onze auto, zodat we nu in plaats van een zilveren, een gouden auto berijden. Uiteindelijk komen we bij het meetingpoint, we zitten lekker wat te lezen tot het tijd is. Buiten is het nu veel kouder, de weg is schoon, maar verder ligt er overal nog sneeuw en de wind die eroverheen waait, brengt de kou met zich mee. We trekken alvast een extra laagje aan. Daar komt een grote auto aan met grote zware wielen. Geen idee hoe je zo'n voertuig moet noemen, maar hij kan overal overheen rijden. Dat merken we als we allemaal zijn ingestapt en het voertuig met een zwaar geronk de berg verder op rijdt en uiteindelijk over de gletsjer gaat. We hebben nog een laagje kleding aangetrokken, onze bergschoenen aangedaan, muts op en handschoenen in onze zak.

Na een paar honderd meter zijn we waar we zo nodig naartoe wilden en als exursie hebben bijgeboekt: We gaan naar de ijstunnels die in de gletsjer zijn gemaakt. Onder leiding van een gids lopen we een glibberige weg naar beneden. Daar krijgen we handige metalen dingen die we onder onze schoenen moeten doen tegen het uitglijden en dan gaan we de tunnels bekijken. Net zoals ik de waterval niet kan schilderen, het maanlandschap op de weg naar boven niet kan beschrijven, zo valt het me nu ook moeilijk te vertellen hoe het voelt om onder een dik pak sneeuw en ijs van 30 meter te lopen. Te kijken naar de structuren, de kleuren, die met wat verlichting goed te zien is. Hetzelfde prachtige blauw, waar ik kortgeleden voor mijn kleindochter een 'Frozen' prinsessenjurkje heb gemaakt. Het is twee graden onder nul en hier en daar druppelt wat water, de gletjer is altijd in beweging. Er komt wat bij en er gaat wat af. Hij beweegt langzaam over de berg, al doet hij er jaren over. We krijgen uitleg en kunnen vragen stellen. Het is een nieuwe 'attractie' in IJsland en pas sinds 1 juni 2015 geopend.

Helaas, aan alles komt een eind en dan zitten we weer in onze eigen auto nog wat beduusd van deze ervaring. We trekken de overbodige lagen kleding uit. We hebben nog een thermosfles heet water, dus een kop koffie voordat we weer naar beneden rijden. Gelukkig gaat alles goed, geen schade gereden.

Aansluitend maken we nog een korte wandeling in de buurt van ons appartement, het is lekker zonnig, met een beetje wind, je hoort mij niet klagen hoor. Peter stelt voor het restaurantje te proberen, dat zag er aantrekkelijk uit. Nu zitten we op ons terrasje uit te buiken, werkelijk, we zijn heel vaak uit eten geweest, ik kan zelf heel behoorlijk koken, maar we zijn het er unaniem over eens dat we nog nooit zó lekker hebben gegeten. Alweer een perfecte dag vandaag. Jammer van die Wifi, die had moeten werken in het restaurant, maar ze hebben ons vrijdag al verteld dat die het niet meer doet, na het weekend pas, maar dan zijn wij er niet meer. Hopenlijk kan ik snel weer eens posten.