11 juli zaterdag

11 juli zaterdag

Vannacht werd ik om één uur wakker, het is hier dan toch wat donkerder dan in het noorden. We hebben 's avonds ook het gevoel dat het hier toch een beetje donker wordt. Als we om 7 uur opstaan, regent het, zo'n vervelende drensregen. Dat wordt geen wandeling vandaag. Ook een eventueel boottochtje is nu niet handig. Het is 7 graden en we stappen in de auto. Welke kant je ook op gaat, het is hier overal mooi. Nu kunnen we niet veel meer dan de ringweg volgen. Een enkele keer een zijweg, maar niet te ver het binnenland in, daar is onze auto niet geschikt voor, maar daar is ook niet veel te zien, alleen maar bergen, watervallen, schapen. We rijden nu de kustweg de andere kant op, naar het zuiden. Ondanks de regen stappen we op ieder mooi uitzichtspunt even uit.

In het gehucht Berunes staan een boerderij, een kerkje en een jeugdherberg. Natuurlijk gaan we even kijken. Die kerkjes zijn vaak gerestaureerde overblijfselen van oude (turf)kerkjes. Vreemd genoeg zijn ze bijna allemaal van golfplaten gemaakt. De oude boerderij biedt slaapzakaccomodatie. Dat is hier gebruikelijk voor de backpackers. Er zijn dan blijkbaar matrassen beschikbaar en gebruik van douche en toilet. Zelfs in één van de oude kerkjes is dat het geval.

Ook in Berufjördur is nog zo'n houten kerkje, maar dat blijkt gesloten. Die kerkjes liggen vaak op het terrein van een boerderij, verder is er niets. Ik vraag me af waarom er zoveel kerkjes zijn hier. Worden ze nog gebruikt? De nationale godsdienst is het evangelisch lutheranisme. Hoewel 82% van de bevolking lid is van deze kerk, wordt alleen op kerkelijke feestdagen de kerk druk bezocht. Een klein percentage IJslanders hangt nog een ander geloof aan, waaronder Ásatrú, een religie waarbij de oude Noorse en Germaanse goden aanbeden worden.

We rijden verder en gaan een kijkje nemen bij de Öxi-pas. Een smalle, stijl stijgende weg, waaraan verschillende mooie watervallen liggen. De eerste is de grootste, dus daar laten we het bij, de weg is niet zo geschikt voor onze auto.

In Djúpivogur drinken we koffie met wat lekkers erbij, we moeten tenslotte de lokale produkten ook proeven. Tjonge, die IJslanders zijn echt goed in de keuken. Ik heb nog nooit zo'n heerlijke taart geproefd. Er zitten flinke stukken chocolade in, kokos, wat romigs en wat knapperigs. De tweede kop koffie mag je hier meestal gratis nemen uit thermoskannen die in ieder restaurant klaar staan, evenals karaffen met vers water. We hebben ook een andere specialiteit geproefd. IJslanders hebben een lekkernij die wij niet kennen, drop met chocolade vulling, of andersom, een chocolaatje, met dropvulling. Heel vreemd, mijn mond was even op vakantie, maar ik vond het al snel erg lekker.

Dit is niet alleen een vissersplaatsje, maar ook een oude handelsnederzetting. Al in 1589 kregen kooplieden uit Hamburg hier handelsrechten. Er staan nog wat oude gebouwen en al is het een piepklein plaatsje, er stoppen hier steeds bussen met toeristen. Waarschijnlijk omdat er hier ook verschillende restaurants zijn. Wij hebben ons boterhammetje bij ons. Voor de kust ligt het piepkleine eilandje Papey. Daar wonen aleen maar vogels en schapen. Je kunt er bij voldoende belangstelling naartoe varen, maar hoewel de lucht iets lichter lijkt te worden en de temperatuur een beetje oploopt, is het niet echt waterweer. Aan de rand van het dorp heeft de kunstenaar Sígurdur Gudmundsson tientallen grote eieren op sokkels geplaatst. Dat is heel mooi om te zien. We blijven gelijk een poosje daar aan de inham zitten, ik schilder er het uitzicht met de kleine oranje vuurtoren. We zien ook grote ringen van wel tien meter doorsnee. Eerder zagen we ze ook al in het water liggen, maar nu begrijpen we dat het voor de visvangst is. Ach, wat weten wij nou helemaal van dit soort dingen af? Landrotten als we zijn. Hier in IJsland is de visserij de belangrijkste bron van inkomsten.

We rijden dezelfde weg weer terug. Het is droog geworden en de temperatuur klimt naar de 11 graden. We zijn al vroeg thuis, maar jammer genoeg is het toch te winderig om op ons terrasje te zitten.

Op IJsland spreekt men IJslands, een taal die door de Vikingen is meegebracht. Wij kunnen er goed met Engels terecht, want dat wordt door bijna iedereen hier gesproken, wat ouderen uitgezonderd. De IJslanders zijn trots op hun land en op hun taal, die willen ze graag zuiver houden en weren daarom zoveel mogelijk vreemde woorden en uitdrukkingen. Wanneer nieuwe begrippen zich aandienen, zoals 'televisie' of 'computer' proberen ze daar nieuwe woorden voor te vinden. IJslands is een moeilijke taal, dit komt vooral door de achtervoegsels in plaats van lidwoorden en het grote aantal ingewikkelde verbuigingen. Lezen gaat ons nog wel aardig af, maar de uitspraak is heel anders dan je zou verwachten, zelfs een eenvoudige groet kunnen we niet in het IJslands zeggen. 'Takk', dank je, is net als in het Noors, dat kenden we nog, maar verder...