Zondag 26 juni

Alles in ons nieuwe huisje uitgeprobeerd, ook de wc en we gaan op stap. We zitten twee kilometer van het eigenlijke dorp vandaan, dus daar rijden we eerst even doorheen. De bakker is open, maar we hebben al ontbeten met krentenbrood dat we gisteren in de supermarkt hebben gekocht. Eerst maar eens naar de hoofdstad van de Persche, dat is Nogent-Le-Rotrou. Het is een mooie stad met grote gebouwen. Het oogt een tikkie vervallen en ongezellig, maar dat komt misschien ook omdat het zondag is. We gaan verder, we willen naar een abdij. De kerk van de abdij is open, een kale, grote en misschien juist door zijn eenvoud, toch een indrukwekkende ruimte. De bijhorende tuin is tussen de middag gesloten, tja Frankrijk hè?

We rijden naar Brou, de rivier waar ik over las, kunnen we niet vinden, maar er is een brocante markt. Ook echt Frans natuurlijk. Het blijft gewoon een rommelmarkt, maar dan met andere dingen, dan die je bij ons ziet.

Peter heeft in één van folders nog iets gezien, dat ons de moeite waard lijkt. We rijden naar Happonvilliers waar een bijzondere tuin te zien is. Nee, ik heb het ditmaal niet over bloemen en planten, al staan die er ook wel. Ditmaal is het een tuin die vol staat met mozaïeken. De kunstenares die dit heeft gemaakt, is een vrouw van inmiddels 89 jaar oud. De tuin is vanaf drie uur voor publiek geopend.

Wij parkeren de auto en lopen het tuinhek door. Een paar brulkikkers lijken dienst te doen als wakers en gaan flink tekeer zonder zich te laten zien. Een vrouw die in de tuin aan het werk is, groet ons en loopt het bijhorende huis in. Als we verder lopen, komt een grijze dame met een looprek naar ons toe. We groeten elkaar en jawel hoor, het blijkt de kunstenares te zijn. Ze stapt zonder moeite van het Frans naar het Engels over. Ze vertelt wat over haar werk en nodigt ons uit om overal rond te kijken, te fotograferen en te genieten. Ze wijst naar de kleine fontein, die vol met bladeren van de reuze grote wilg ligt. "Er is te weinig hulp om het allemaal bij te houden, het is niet anders, 'het is zoals het is'. Ik kan het niet meer bijhouden."

Ik complimenteer haar met haar jeugdige uiterlijk en vraag of Peter een foto van haar mag maken. Jawel, ze gaat er eens goed voor staan, maar zet wel haar looprek even opzij. Dan gaat ze weer naar binnen en laat ons alleen.

Het is moeilijk te vertellen wat we allemaal zien. De paden, de fonteinen, overal mozaïek. De vrouw die in de tuin aan het werk is, schept gaten in de harde grond voor wat nieuwe geraniums. Ze ziet Peter foto's maken en ook zij vertelt dat de fontein zoveel mooier is als er helder water in staat in plaats van die bladeren. Peter en ik kijken elkaar eens aan en denken hetzelfde: Zullen we even een handje helpen? Het duurt niet zo lang om de vrouw te overtuigen dat we het graag even doen. Ze vindt het zonde van onze kleren, we hebben toevallig beiden een lichte broek aan, maar we zetten door. We krijgen twee bezems en een emmer. Al snel zijn we aan het werk om de bladeren uit de vijver te vissen.

De tuin bestaat uit twee delen, het deel dat achter het huis ligt, is nog indrukwekkender dan het eerste deel. Van Italiaans glas en ander materiaal zijn fantastische taferelen gemaakt. Prachtige kleurcombinaties. Ik zal er proberen een paar foto's bij te doen. De kunstenares, die de echtgenote is van een bekend (?) schrijver, is er ruim veertig jaar mee bezig geweest. Nu is 'de grond te laag' voor haar geworden, zoals ze ons vertelt.

Na afloop komt ze nog even naar ons toe. Ze schijnt een praatje wel leuk te vinden, er schijnen tegenwoordig niet veel mensen meer te komen. Zowel de dame als de tuinen laten ons niet meer los. Google eventueel zelf maar eens op de namen. Hurfane, Bodin en de tuin heet: Jardin de La Feuilleraie.

Wij gaan naar huis en kunnen in de tuin nog wat lezen en schilderen. Ik leg nog een laatste hand aan mijn kustschilderingen, want nu ben ik in een heel ander deel van het land gekomen. De kunst van de mozaïektuin heeft ons kunnen bekoren. Vandaag kook ik zelf, gisteren heb ik een verse soep vol groente gemaakt en van het restje, aangevuld met een blik tomaten, maak ik een saus voor de spaghetti, gemakkelijk en smakelijk.