13 juni maandag

Als om negen uur de receptie open is, gaan we eerst een parkeerplaats voor de auto regelen. Saint-Malo is best een drukke stad en tegen betaling kan de auto op een privéparkeerplaats van het hotel staan. Omdat we hem een paar dagen willen achterlaten, vinden we dit plaatsje wel prettig.

We lopen in de richting van de ommuurde stad, maar bij de eerste gelegenheid nemen we eerst een 'petit dejeuner', we hadden zelf niet meer dan een biscuitje en een pot thee. Dan gaan we verder. Het is alweer een grijze dag, maar de temperatuur staat me wel aan.

Saint-Malo is bekend als 'zeeroversstad'. Diezelfde zeerovers hebben de stad ook rijk en welvarend gemaakt. Zeerovers werden reders en kastelen en herenhuizen verrezen door de stijgende welvaart.

Saint-Malo lijkt van dichtbij uit één stuk somber, grijs graniet te bestaan, helemaal ommuurd.

De omloop van de muren leidt van bastion naar bastion. Aan de ene kant van de wallen liggen de smalle straten van de stad. Aan de andere kant zijn er schitterende uitzichten over de stranden, de haven en de forten. De stranden strekken zich aan de voet van de stadswallen uit tot aan de toren Bidouane. Bij eb droogt het zand op tot aan de eilanden van de Grand Bé en Petit Bé. Het grote strand Sillon strekt zich bij het kasteel uit.

Binnen de stadswallen gaat de wandeling verder tussen de hoge huizen. Moeilijk te bevatten dat de meeste van deze huizen, met hun grootse allure, na de bombardementen van 1944 zijn herbouwd.

We wandelen veel vandaag. De lucht blijft grijs en tijdens een heerlijke warme lunch valt er een flinke bui. We wandelen verder en de tweede bui laten we gelaten over ons heen komen. Gelukkig is er ook nog een mooie foto-expositie en komt wat later zowaar het zonnetje even schuchter om de hoek kijken.

Op weg naar huis nemen we wat fruit en een stokbroodje mee voor vanavond, de lunch was voldoende.