Zondag 19 juni

m negen uur zitten we in de auto. Zwaar bewolkt 15 graden. Ons eerste doel is Cap Fréhel, op zeventig meter hoog. Aan het aantal parkeerplaatsen te zien, kan het er goed druk zijn, maar nu is het nog rustig. Het biedt een prachtige aanblik van rotsen en branding. Hoewel het hier behoorlijk kan spoken, merken we daar niets van en de rode kleur van de rotsendoor ijzeroxidatie komt met die bewolking ook niet zo tot zijn recht. Toch vinden we het lekker wandelen en we zien nog een bijzonder mooie losstaande rots, vol met vogels en nesten van meeuwen en aalscholvers. Hiervandaan zien we ook Fort de la Latte in de verte liggen. Die lag heerlijk strategisch en deed later dienst als gevangenis. Nu is het particulier bezit en werd ooit gebruikt als filmlocatie.

We rijden door naar Erquy voor de koffie, maar ook omdat ik las dat dit plaatsje mogelijk model heeft gestaan voor de verhalen van Asterix en Obelix. Daar merken we weinig van, maar het is een lief plaatsje aan het water.

We hoeven vandaag maar kort te rijden naar ons volgende hotel, zonder uitstapjes 130 kilometer. We kopen onderweg een baguette en eten het op een bankje met een mooi uitzicht lekker op. Al snel daarna zijn we bij onze volgende overnachtingsplaats Paimpol. Een eenvoudig hotel, met een prachtig uitzicht over het gezellige haventje dat bomvol met boten ligt. We blijven hier maar één nacht, dus we moeten onze tijd goed besteden, luieren is er niet bij, uitrusten doen we later thuis wel.

Vanaf een plaatsje tien minuten verder, kunnen we overvaren naar Ile de Bréhart, een strategisch gelegen eilandje dat vroeger tijdens diverse oorlogen betwist werd door de Bretons, Fransen, Engelsen en Spanjaarden. Nu komen de toeristen er graag voor de prachtige flora en de vele vogelsoorten. Dankzij het milde klimaat kunnen op het autovrije eiland oleanders, agaven, vijgen en palmen gedijen. Het eiland is 3,5 kilometer lang en op de breedste punten 1,5 kilometer.

Buiten een kerkje, eetgelegenheden en wat toeristische winkels heeft het eiland niet veel te bieden. Helemaal in het noorden een vuurtoren, terwijl de ferry in het zuiden aanmeert. Jullie begrijpen het al: We wandelden en genieten. De spierpijn in mijn benen is nog steeds niet minder en Peter krijgt weer last van zijn achillespees, maar we houden vol. We hebben maar drie uur de tijd om het eiland te bekijken, veer betalen, parkeren betalen, maar we vinden het de moeite waard.

We zetten de auto neer bij het hotel en kiezen een restaurantje. Het is nog lekker genoeg om buiten op het (verwarmde) terras vis te eten en we laten het ons goed smaken.

Nog even over Paimpol: Een levendig vissersstadje dat vroeger zijn vissers uitzond naar IJsland, waardoor een schrijver Pierre Loti (1850-1923) werd geïnspireerd tot het schrijven van zijn roman IJslandvissers. Bij de haven schijnen de boten bij eb allemaal in het slib te liggen. Dat zien we hier steeds en het is een vreemd gezicht. Op dit moment liggen ze nog in het water, misschien morgenochtend eb?

Leuk dat er weer zoveel lezers met me meereizen, nu is het net alsof ik onze reiservaringen gelijk aan iemand kan vertellen. Onthoud ik het zelf ook veel beter.