Vrijdag 24 juni

Voorzichtig werp ik een blik door de kier in het gordijn en wat zie ik? Een strakblauwe hemel! Opstaan, daar moeten we gebruik van maken. Er gaat een bus vanaf het hotel, maar slechts om de twee uur en die van vijf voor half tien is net weg. Dan gaan we maar weer lopen. De eigenaar van deze heerlijke plaats wijst ons verschillende dingen aan die we echt gezien moeten hebben. Eerst maar naar de kust, iets noordelijk bij Port Donnant. Dat is maar twee kilometer lopen. Een prachtig stukje strand, niet geschikt om te zwemmen, maar voor surfers of voor zonnebaders ideaal. Nu zijn er allemaal schilders aan het werk. Misschien een schildercursus? Het ziet er leuk en fleurig uit. De cursisten zitten ver bij elkaar vandaan en de meesten hebben een stevige reisezel op wieltjes. Alles past er in. Klapstoeltje erbij. Ik krijg gelijk zin, maar wij hebben andere plannen. Hiervandaan lopen we naar een plaats waar we de bus alsnog kunnen nemen. Weer drie kilometer. De bus komt er gelijk al aan, dat is natuurlijk die bus van twee uur later.

Bij Sauzon stappen we uit. Een schat van een havenplaatsje alsof het zó uit een reisfolder is geknipt. Allemaal mooi gekleurde huizen, een prachtige haven, wat winkeltjes en terrasjes waar je goed vis kunt eten. Wij zijn toe aan ons kopje koffie. Met het zicht op twee vuurtorentjes genieten we van onze espresso. Het is nu nog niet zo druk met toeristen, ik wil niet weten hoe het er 's zomers uit zal zien. We lopen nog even terug naar een piepklein supermarktje dat ik eerder zag. We kopen er een paar appels voor onderweg en ook gelijk maar een lunch. Je kunt hier crêpes in een plastic zakje kopen. Dat doen we dus en ook een potje confituur. Blikje drinken erbij en onze lunch is weer verzekerd.

Hoog tijd voor een wandeling langs de kust, het zal waarschijnlijk onze laatste zijn deze reis. Zon in de rug, beetje wind vanuit de zee en een wandeling om van te dromen. Geen gladde hellinkjes, natuurlijk wel klimmen en dalen, maar niet al te zwaar. De uitzichten zijn prachtig, zoals steeds deze weken. We kunnen er geen genoeg van krijgen, ik denk dat ons volgende fotoalbum allemaal uit dezelfde soort foto's zal bestaan. Wát een kleuren groen en blauw in het water, wát een veelzijdige begroeiing langs ons pad. We zien duikers in de weer, zeilers, motorbootjes, iedere watersport is hier mogelijk.

Een lekker bankje (liefst in de schaduw) is er natuurlijk niet bij. We zijn al blij als we een niet al te ruwe steen zien. Ieder drie flensjes met een kwak ciderconfituur. Geen lepeltje, zelfs niet op de bodem van mijn toch altijd zo voorziene rugzakje. Met een afgescheurd stuk flens scheppen we de zoeternij er op en smeren het een beetje uit, opvouwen en genieten maar. Helemaal aan het noord-oost puntje van het eiland staat weer een vuurtoren, we hebben dan alweer een paar uur gelopen. In kilometers is het niet eens zover hoor. We hebben ergens gelezen, dat wanneer je het hele eiland langs de kust rond zou lopen, je dan 85 kilometer in de benen hebt. Nou, dat lukt ons natuurlijk niet, maar we hebben nu toch wel heel wat mooie stukken van dit eiland gezien.

Vanaf dit punt kunnen we de bus weer terug nemen, die ons nu dus netjes voor de deur afzet. Het blijft voelen als een verjaardagcadeautje, dit hele eilandtripje. Het is pas halfvijf. Laten we eens gek doen, dat mooie zwembad ligt toch niet voor niets voor onze deur? Er liggen mooie witte badjassen in onze badkamer en extra handdoeken. Het is net een sanatorium of een verzorgingshuis hier. Zelfs twee paar slippertjes staan klaar. We laten dus ook onze zwemkleding hun werk een keer doen. Ik vind het nog lekker ook, als het maar niet te lang is.

Heerlijk op een stoel buiten, maak ik mijn schilderijtje van gisteren af. Of het goed geworden is, kan ik niet beoordelen, het is in ieder geval mooi van kleur en ik heb het met plezier gemaakt. Nu nog het laatste heerlijke etentje en dan is mijn verjaardag echt goed gevierd.