Woensdag 22 juni

Nieuwe dag, nieuwe dingen. Als eerste gaan we naar Pont-Aven. In 1886 liet schilder Paul Gauguin vrouw en kinderen achter in Parijs om zich in dat idyllische dorpje aan zijn werk te wijden. Dat deden zijn collega-kunstenaars al zo'n twintig jaar. Gauguin hield het er niet zo lang uit, maar drukte toch zijn stempel op het kunstenaarsdorp. Nog altijd zijn er volop galeries, we vinden het heel leuk om ze allemaal langs te lopen. Het is nog vroeg, ze zijn nog gesloten, maar etalage na etalage hangt vol kunst, het is net een openluchtmuseum. Het miezert een beetje, anders hadden we misschien wat langer gewandeld in het Bois d'Amour. Een mooie wandeling langs het snelstromende water van de Aven. Er liggen grote stenen in het water en in het dorp zijn de oevers begroeid met prachtige bloemen en planten. Het is echt een schilderachtig plaatsje.

Als we verder rijden, bedenken we dat we nog wel even naar Carnac kunnen gaan. De omgeving van Carnac is bezaaid met megalithische stenen, waarvan nog altijd niet duidelijk is waarvoor zij dienden. Er zijn verschillende dingen te bezoeken en te bekijken. We komen terecht bij een parkeerplaats waar talloze menhirs in rijen staan. We mogen er niet tussendoor lopen, maar wel eromheen wandelen. Het is inmiddels heerlijk weer geworden en we willen wel een korte wandeling. Obelix, de oer-Breton, zou jaloers op ons zijn, alleen al hier bij Carnac staan ruim drieduizend menhirs.

Op een rustige picknickplaats kunnen we lekker onze net gekochte baguettes eten. Jammer dat ik in de vogelpoep ga zitten, wéér een vuile broek. Zie je nou wel Peter, daarom neem ik nou zoveel kleren mee.

Nu gaan we verder naar Vannes, in de parkeergarage van het hotel is nog wel een plaatsje voor ons vrij. We zitten aan de rand van het historische centrum. Het is warm als we aan de stadswandeling beginnen. 25 graden, 27 graden, niks voor mij, maar ik ben hier misschien maar één keer in mijn leven, dus vooruit, lopen. Binnen de middeleeuwse poorten en stadsmuren is het mooi. Vannes biedt veel geschiedenis en een schat aan stille getuigen. We zien niet alles, maar het is goed toeven in de autoluwe straten, met scheefgezakte vakwerkhuizen. Het is benauwd en mijn energie zakt naarmate de temperatuur stijgt, dat weten we wel, vandaar dat we lang niet zoveel zien als zou moeten. Als we bij het hotel terugkomen, vallen de eerste dikke spatten van een onweersbui. Tja, dan wil het wel benauwd worden natuurlijk.

We pakken onze tassen eens lekker uit en opnieuw in. Dat is af en toe wel nodig met al die verschillende verblijfplaatsen. Ook in dit hotel zijn we maar één nacht. We hebben bij onze reis opnieuw een diner bij ons arrangement en laten het ons smaken.

Even wat antwoorden op jullie vragen: Marcelle, ik word hier geïnspireerd om te schilderen, ben aan mijn derde of vierde aquarel bezig. Rosemarie, wat leuk dat het gelukt is en dat je ook met ons meereist. Jeanne, bedankt voor de felicitaties. Miranda, jij kon vroeger ook zo goed en zo lang lopen, nu loop je gewoon sneller. Jan en Edith, leuk, meereizen terwijl jullie zelf op vakantie zijn. Leny, fijn dat het goed genoeg gaat om met ons mee te reizen, Beppie en Cis, we kennen elkaar niet eens 'echt' en dan toch zo trouw reageren. José, trouw als altijd. En dan nog een paar die wel lezen, maar niet reageren, leuk hoor, we weten dat jullie er zijn.